Een van de aanpassingen die ik in de loop der jaren heb doorgevoerd, is dat ik niet alleen wekelijks een uitgebreide recensie over één bepaalde soundtrack wil schrijven, maar ook meerdere scores die je aandacht verdienen wil uitlichten door kleinere recensies in één artikel te verzamelen. Hieronder vind je de volgende reeks van deze scores.
Washington Black – Cameron Moody
Wat ik zo leuk vind aan het samenwerken met andere filmmuziekcritici, is dat ze me kunnen wijzen op de schitterende soundtracks die ik anders misschien gemist zou hebben. Een van die soundtracks is die van Washington Black van Cameron Moody, een componist die ik niet kende voordat ik naar zijn muziek ging luisteren. Ik ben blij met de aanbeveling van Jon Broxton, want de muziek voor deze serie op Hulu is prachtig. Het is een orkestrale soundtrack met veel waanzinnige melodieën die veel emotie oproepen. De muziek is op bepaalde momenten subtiel met alleen de strijkers en wat extra instrumenten, terwijl op andere momenten het hele orkest wordt ingezet om de muziek de nodige kracht te geven. Ik ga geen nummers aanraden om naar te luisteren, omdat ze allemaal je aandacht verdienen. Ik ga Cameron Moody in de gaten houden. Als dit een van zijn eerste soundtracks is, ben ik benieuwd naar wat hij nog meer in petto heeft.
William Tell – Steven Price
Herinner je je William Tell nog? Dat is een film die begin 2025 is uitgekomen. Als jij je die niet meer herinnert, neem ik je dat niet kwalijk, want het enige wat ik me ervan kan herinneren is een filmposter die ik destijds in de bioscoop heb gezien. Ik was die film ook alweer vergeten, totdat ik de soundtrack tegenkwam die Steven Price ervoor had geschreven. Toen ik ernaar luisterde, had ik meteen spijt dat ik de film niet had gezien, want Price heeft een indrukwekkende orkestrale soundtrack geschreven. Vooral het hoofdthema is buitengewoon, en past prachtig bij de muziek voor deze film. Helaas heb ik nog niemand over deze film en de soundtrack horen praten, want deze muziek verdient je aandacht, en je hoeft de film niet eens gezien te hebben om ervan te kunnen genieten.
Karma: The Dark World – Geng Li
Toen ik na tweeënhalf uur naar de muziek voor de game Karma: The Dark World, gecomponeerd door Geng Li, volledig had geluisterd, wist ik dat ik er iets over moest schrijven. De reden daarvoor is uniek, want meer dan zeventig procent van de soundtrack vond ik maar niets. De game is een psychologische thriller en dat is duidelijk te horen in het grootste deel van de soundtrack, die meer uit sounddesign dan muziek bestaat. Het eerste nummer,“Karma Suite” intrigeerde me met mooi strijkersspel en vreemde tijdmanipulaties, maar na de twee menunummers ging mijn luisterervaring bergafwaarts, met vrijwel geen melodie meer. Ik ben blij dat ik heb doorgezet, want in de tweede helft van het album keert de mooie muziek terug in sommige nummers, zoals “Winter Maze” met de prachtige vioolsolo of “Love Theme”. De uitstekende muziek van de strijkers uit het laatstgenoemde stuk keert ook terug in het laatste nummer “Karma”.
Gelukkig kun je met streamingdiensten je eigen afspeellijsten maken, maar ik had liever gezien dat dit van tevoren was gedaan. Dit album had qua muziek minstens gehalveerd kunnen worden, of de schitterende emotionele nummers hadden meer aan het begin kunnen worden geplaatst. Op die manier zouden meer mensen hebben kunnen genieten van de muziek van Geng Li, die misschien halverwege zijn afgehaakt, zoals ik ook bijna had gedaan.
