Als je kijkt naar wat de Amerikaanse componist Bear McCreary in 2019 geschreven heeft, is het moeilijk te geloven dat hij dit in zijn eentje doet. Op het moment dat deze recensie geschreven is, componeerde hij de muziek voor minstens vier tv-series en zes films, waaronder Godzilla: King of the Monsters. Deze film is niet alleen een vervolg op Godzilla uit 2014, met prachtige muziek van Alexandre Desplat, het is ook McCreary’s debuut voor een grote Hollywood blockbuster, dus laten we eens goed kijken hoe goed deze soundtrack werkelijk is
Het belangrijkste dat besproken moet worden zijn de thema’s. Het is geen grote spoiler dat Godzilla niet de enige kaiju (de Japanse naam voor de gigantische beesten) in de film is en de belangrijkste kaiju hebben allemaal een eigen thema gekregen. Als je aan een thema denkt, denk je meestal aan een op zichzelf staand muziekstuk dat in de filmmuziek kan worden geïntegreerd, maar dat is bij deze film niet echt het geval: elk thema is meer een verzameling van muzikale motieven en ideeën. “Godzilla Main Title” is een prachtig voorbeeld van dit concept. Het nummer begint met een melodie van veertien lange maar krachtige tonen die door de koperblazers worden gespeeld als eerste motief en gaat over in het tweede motief, namelijk het Godzilla-thema. Dit thema is een van de twee wonderlijke elementen uit deze soundtrack: het is de bewerking van het oorspronkelijke Godzilla-thema uit de film uit 1954, gecomponeerd door Akira Ifukube. Zelfs de koperen tonen aan het begin van het nummer worden naar verluidt gebruikt in oude Godzilla-films. Het nummer heeft daarnaast nog een derde motief, namelijk een koor bestaande uit Japanse mannen die strijdkreten roepen, waarbij ze woorden gebruiken zoals “Gojira”, de Japanse naam voor Godzilla.
Het tweede grote thema vertegenwoordigt de gracieuze, maar nog steeds gigantische kaiju Mothra en is het tweede muzikale wonder op dit album, want het thema is een bewerking van “Mothra’s Song” uit de film Mothra uit 1964. McCreary gebruikte niet de tekst van dit liedje, maar de melodie wordt gespeeld door twee fluiten, waardoor er een prachtig stuk ontstaat dat passend is voor dit gracieuze monster. In de finale van het stuk worden de fluiten ondersteund door de rest van het orkest, voor een grootser geluid dat past bij de grootte en de kracht van het dier.
Het derde kaiju-thema, voor de driekoppige Hydra Ghidorah, is een origineel stuk geschreven door McCreary en bevat twee belangrijke motieven die te horen zijn in “Ghidorah Theme”. Het eerste motief bestaat uit boeddhistische monniksgebeden, die een continue golf van woorden vormen, met een extra extreem lage stem die de basis vormt, waardoor de muziek erg donker en duister klinkt. Het tweede motief wordt gekenmerkt door zware koperen lijnen, die handig gestructureerd zijn in een patroon van drie tellen, één voor elk hoofd, dat gecombineerd wordt met de gebeden.
Het laatste kaiju-thema is voor Rodan en het belangrijkste motief voor zijn thema bestaat uit extreem hoge scheurende hoorns. Deze geluiden zijn prominent aanwezig in het nummer “Rodan”. Ook de tweede helft van dat nummer is een genot om naar te luisteren met percussie, de scheurende hoorns, zware koper en Japanse strijdkreten die de naam van het monster roepen.
Naast deze vier kaiju-thema’s zijn er nog drie andere thema’s in de filmmuziek aanwezig. Het eerste is het Monarch-thema, dat prominent aanwezig is in “Welcome to Monarch” en omdat het alleen door het orkest wordt gespeeld, zonder gezang of andere instrumenten, klinkt het erg formeel en menselijk. Het Acients-thema daarentegen is dat niet. De muziek vertegenwoordigt de kaiju uit de oudheid en is een eenvoudige melodielijn die gespeeld wordt op een mij onbekend snaarinstrument en klinkt zeer mysterieus, zoals te horen is in het begin van “Memories of San Francisco”. Aan het einde van “King of the Monsters” wordt dezelfde melodie zeer bombastisch herhaald met de Godzilla-strijdkreten die erbovenop liggen. Het laatste thema dat ik wil noemen is het Family Russell thema, dat vaak slechts een korte melodie is van een paar noten op een klokkenspel-achtig instrument. Meestal klinkt het erg emotioneel en triest, wat een veel voorkomend fenomeen is voor de familie, die de hoofdrol speelt in deze film.
Ik heb nog nooit eerder zoveel over thema’s geschreven in een recensie, maar elk thema is gewoon een briljant muziekstuk op zichzelf en daar houdt het niet mee op. Wat filmmuziek geweldig maakt is het vermogen om verhalen te vertellen met muziek. Elk thema is slechts een eenvoudige melodie of een verzameling van herkenbare muzikale ideeën en deze kleinere elementen zijn gemakkelijker te integreren in de hele soundtrack. Ik noemde al “King of the Monsters”, waarin we konden luisteren naar een combinatie van het Acients-thema en de strijdkreten uit het Godzilla-thema, die de scène ondersteunen waarin de combinatie van deze twee thema-elementen erg belangrijk is. Dat gebeurt door de hele score heen. Het beste voorbeeld hiervan is “Battle in Boston”, waar stukken van allerlei thema’s samensmelten en vele motieven op de een of andere manier te horen zijn. Soms is het de melodie en een andere keer is het een van de muzikale motieven van een thema. Ik heb alle motieven uit het Godzilla-thema gehoord, de gebeden van de monniken die Ghidorah vertegenwoordigen, de schreeuwende hoorns van Rodan, de prachtige melodie van Mothra en het Russell-thema op de piano. Dit nummer is een perfect voorbeeld van hoe de muzikale representatie van belangrijke personages kan worden geïntegreerd in de achtergrondmuziek die de beelden ondersteunt. Ik heb de film gezien en door naar zo’n nummer te luisteren kan ik met behulp van deze herkenbare muzikale elementen een specifieke scène opnieuw beleven.
Je hebt waarschijnlijk gemerkt dat ik deze filmmuziek erg op prijs stel en ik ben nog niet eens klaar. Er zijn namelijk nog twee nummers die genoemd moeten worden. Het eerste nummer op het album is een nummer dat voor de film werd uitgebracht. Het was een samenwerking tussen McCreary en System of a Down zanger Serj Tankian. Ik hou van de muziek van die band en de mix van de muziek van McCreary met de geweldige stem van Tankian heeft een indrukwekkend nummer opgeleverd, dat een monster als Godzilla waardig is. Het tweede stuk is een prachtige emotionele compositie die te horen is in “Goodbye Old Friend”, wat, zoals McCreary zelf op zijn Engelstalige website uitlegt, een gedicht in de Babalonische taal is, prachtig gezongen door een traditioneel koor.
Deze filmmuziek is Bear McCreary’s eerste soundtrack voor een kaskrakersfilm en hij heeft topprestatie geleverd. Omdat ik vaak teleurgesteld ben in de muziek voor big-budget films, hoopte ik dat McCreary in staat zou zijn om de muziek voor deze grote films nieuw leven in te blazen en hij is daarin glansrijk geslaagd. Hollywood: Als je nog een componist zoekt voor je grote film, kijk dan of McCreary een gaatje in zijn overvolle agenda heeft.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack op Amazon.com of iTunes
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt
- Godzilla (performed by Serj Tankian) (3:10)
- Godzilla Main Title (2:34)
- Memories of San Francisco (2:11)
- The Larva (4:23)
- Welcome to Monarch (2:54)
- Outpost 32 (7:03)
- Ice Breaker (2:33)
- Rise of Ghidorah (2:59)
- Old Rivals (3:49)
- The First Gods (5:18)
- Rodan (5:23)
- A Mass Awakening (5:32)
- The One Who is Many (5:37)
- Queen Of the Monsters (3:35)
- For Andrew (1:18)
- Stealing The Orca (3:04)
- The Hollow Earth (5:25)
- The Key to Coexistence (2:18)
- Goodbye Old Friend (2:54)
- Rebirth (2:03)
- Fog Over Fenway (2:53)
- Battle in Boston (7:51)
- Redemption (4:11)
- King of the Monsters (3:34)
- Ghidorah Theme (2:41)
- Mothra’s Song (2:10)
Total lengte: 1 uur en 37 minuten
WaterTower Music (2019)
