Muziek schrijven voor een videogame is heel anders dan het schrijven voor een televisieserie of film. Wanneer een film of serie wordt uitgebracht, zijn de gebeurtenissen altijd hetzelfde en kan de muziek precies op die gebeurtenissen worden geschreven. Componeren voor videogames is een heel ander verhaal, omdat de speler bepaalt hoe en wanneer bepaalde gebeurtenissen plaats zullen gaan vinden en de muziek moet dat dan perfect weerspiegelen. Het is een uitdaging om het zo te laten klinken alsof de componist precies weet wat de speler wil gaan doen. Een van de componisten die dit perfect begrijpt, is Olivier Derivière, die al lange tijd in de game-industrie werkt en heel actief betrokken is hoe zijn muziek in het spel wordt geïmplementeerd. Als extraatje is hij ook in staat om schitterende muziek te schrijven voor wat het spel nodig heeft.
Derivières meest recente verdienste was het schrijven van de muziek voor het videospel South of Midnight. Het is een spel dat zich afspeelt in het diepe zuiden van de Verenigde Staten, waarin de jonge vrouw Hazel haar moeder probeert te vinden. Tijdens haar reis verkrijgt ze magische krachten om monsters uit de lokale folklore te bestrijden die tot leven zijn gekomen. In een wereld waar big-budget videogamebedrijven proberen te blijven doorgaan met reeds gevestigde en succesvolle formules, heb ik nog nooit een gamebedrijf zo’n interessante wereld zien verkennen. Wat dit spel ook uniek maakt, is dat de ontwikkelaars kleipoppen hebben gebruikt, die ze daarna hebben gedigitaliseerd voor alle personages in het spel. Om al deze unieke ideeën te begeleiden, moest Derivière muziek schrijven die deze artistieke ideeën en verhalen ging aanvullen.
Voor de muziek werd Derivière sterk beïnvloed door het gebied waar het verhaal zich afspeelt en volgens dit artikel gebruikte Derivière heel wat lokale muzikanten voor de muziek. In “Hazel’s Story”, het eerste nummer van het album, kun je deze invloeden perfect horen. De muziek is een prachtige combinatie van jazz, country en blues, maar heeft ook orkestrale elementen die de muziek wat extra emotionele ondersteuning geven. Het is een fantastisch nummer met een boeiend, mooi thema, maar het bevat ook wat mysterie die je niet verwacht, zoals plekken waar een aantal noten een beetje vreemd klinken, waardoor het een perfect thema is voor de hoofdpersoon, die haar nieuwe krachten aan het leren is in deze vreemde wereld. Je hoort het thema meerdere keren in de score terug, met onder andere een meer heroïsche versie in “The Realization”.
Het album heeft meer hoogtepunten, zoals “The Storm”, maar ik wil graag de liedjes nu gaan uitlichten. Op Hazels reis komt ze een paar bazen tegen, die losjes op lokale folklore gebaseerd zijn, en elk van hen heeft een eigen liedje met tekst die hun verhaal vertelt. Deze liedjes, die gebruik maken van de stijlen en instrumenten uit het Diepe Zuiden, zijn “The Tale of Benjy”, “The Tale of Two-Toed Tom”, “The Tale of Rougarou” en “The Tale of Huggin’ Molly,” die allemaal gezongen worden door een kinderkoor. Wat ik er zo fantastisch aan vind, is dat deze liedjes naar een hoger niveau worden getild voor de baasgevechten die daarbij horen, waarbij een zanger of zangeres wordt ingezet, die nieuwe teksten op een andere melodie zingt, terwijl het originele liedje nog steeds als de basis wordt gebruikt.
Als ik liedjes op een soundtrackalbum hoor, word ik nieuwsgierig waarom ze aanwezig zijn en hoe ze in een spel worden gebruikt. Toen ik naar beelden keek van hoe iemand het spel aan het spelen was, ontdekte ik tot mijn grote verbazing dat je deze liederen kunt horen terwijl de speler door de wereld reist en niet tijdens de cutscenes. Het is ongebruikelijk om liedjes te horen tijdens het spelelement en zeker niet tijdens baasgevechten, maar het past perfect bij de wereld van South of Midnight. Het spel heeft verschillende hoofdstukken die te maken hebben met een van de eindbazen. Aan het begin van het hoofdstuk is de muziek meer op de achtergrond, maar op bepaalde momenten in het spel mengt het lied zich in de muziek, met het lied van het eindbaasgevecht als hoogtepunt tijdens dat gevecht. Het gebruik van de liederen op de achtergrond, in plaats van puur instrumentale muziek, maakt deze unieke muziekstijl perfect voor dit spel en vult het uitstekende verhaal en de grafische vormgeving uitzonderlijk goed aan. Ik kan me een wereld voorstellen waarin een traditionele filmcomponist moeite zou hebben met zo’n opdracht, maar ik ben er zo langzamerhand aan gewend geraakt dat Olivier Derivière weer een uitstekende en unieke score voor een videogame kon afleveren.
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt
- Hazel’s Story (4:18)
- The Storm (3:32)
- The Floods (2:26)
- The Spirits and Mahelia (1:38)
- The Tale of Benjy (4:21)
- Mysterious Swamps (1:40)
- Echoes of Lacey (0:45)
- The Tale of Two‐Toed Tom (4:40)
- Two‐Toed Tom – Boss Fight (3:44)
- The Run From Kooshma (5:53)
- The Tale of Rougarou (4:14)
- Thoughts of Lacey (1:10)
- Rougarou – Boss Fight (4:07)
- The Witch’s Nose (3:16)
- Reflections of Lacey (1:04)
- The Tale of Huggin’ Molly (3:41)
- Huggin’ Molly – Boss Fight (5:15)
- The Realization (1:45)
- The Full Story (5:21)
- The Story Ends (0:59)
Duur: 1 uur en 3 minuten
Ameo Publishing (2025)
