Ik heb veel waardering voor The Equalizer-films. Denzel Washington is een van mijn favoriete acteurs en hij deed het geweldig in de eerste twee films uit deze reeks. Naast zijn prestaties werden de films begeleid door fantastische muziek van Harry Gregson-Williams, met daarbij zijn iconische manier waarop hij emotionele melodielijnen creëert, vaak op piano, gemixt met elektronica bedoeld voor de goedhartige en eenzame McCall, die Washington vertolkt. De ijskoude en ervaren moordenaars-kant van McCall werd ook briljant neergezet door Gregson-Williams met een soort gitaarriff, orkest en elektronica.
De meest recente film in de serie The Equalizer 3 zou de laatste moeten zijn. De film is nog steeds geregisseerd door dezelfde regisseur Antoine Fuqua, en Washington speelt nog steeds de rol van McCall, maar de score werd door een andere componist, namelijk Marcelo Zarvos, verzorgd . Wat vaak gebeurt met andere componisten die muziek schrijven voor een vervolg, is dat de soundtrack een andere richting op gaat. Dit is ook het geval met de muziek die Zarvos componeerde voor de derde Equalizer film, maar hoewel de muziek verschilt van het materiaal van Gregson-Williams, gebruikte Zarvos wel dezelfde ideeën. Voor de meer emotionele delen hoor je nog steeds uitstekend, maar wel ander, pianospel met orkestrale elementen, zoals te horen is in “First Walk”, “Aminah” en “Altamonte’s Victor”.
Voor de moordenaars-kant van McCall ging Zarvos voor het extreme en koos voor harde en angstaanjagende geluiden die als schreeuwen klinken, zoals te horen is in het laatste deel van “Nine Seconds” of in meer detail in “Love, Disorderly”. Eerlijk gezegd weet ik niet zeker wat ik van dit geschreeuw moet denken. Ik weet dat McCall een onrustige gemoedstoestand heeft, maar nadat ik de twee vorige Equalizer-films opnieuw heb bekeken, zie ik niet echt een overeenkomst tussen deze chaotische, hectische geluiden en McCall’s systematische aanpak bij het doden van zijn tegenstanders.
Als je zoals ik naar veel soundtracks luistert, hoor je soms muziek die geïnspireerd is door bestaande andere werken, die waarschijnlijk gebruikt zijn als tijdelijke muziek tijdens het monteren van de film. Ik weet niet zeker of dit precies het geval is voor The Equalizer 3, maar het nummer “Vincent’s Demise” gaat over een Italiaanse maffiabaas, en de mooie melodieën en instrumentatie van dat nummer hebben sterke overeenkomsten met Nina Rota’s The Godfather. Ik raad je aan dat nummer te beluisteren om te zien of je het ermee eens bent.
De nummers die ik heb genoemd, maken deel uit van goed geïmplementeerde filmmuziek voor het laatste deel uit de Equalizer reeks, maar veel van de andere nummers op het album zijn gewoon functioneel voor de film en zorgen voor een mindere losse luisterervaring. Zoals gezegd vond ik sommige delen van de muziek wel prima, dus ik zal Marcelo Zarvos, die voor mij een nieuwe componist was, in de gaten houden voor zijn toekomstige projecten.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack digitaal op Amazon.com of Apple Music
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- Prelude (1:35)
- Nine Seconds (2:50)
- Vincent’s Demise (4:21)
- First Walk (1:18)
- Marco Threatens Gio (2:26)
- Angelo’s Shop Burned (1:43)
- Aminah (2:41)
- Drive to Vineyard (1:59)
- They Should Have Let Him In (2:46)
- Bottom Up (1:45)
- Collins Makes Contact (2:54)
- That’s Who You Are (2:34)
- Did He Save a Good Man? (2:01)
- Synthetic Amphetamine (2:58)
- Robert Phones Collins (2:11)
- Good Man Bad Man (2:04)
- Robert Gives Himself Up (4:11)
- Altamonte’s Victory (4:14)
- Fireside Chat (1:53)
- Interpol Raid (1:02)
- Barbarian at the Gate (1:25)
- Robert Reconsiders (1:33)
- Love, Disorderly (2:28)
- A Storm is Brewing (3:08)
Duur: 58 minuten
Madison Gate Records (2023)
