‘All is film music’, dat was dit jaar het motto van het galaconcert ter ere van de 10e editie van het FMF. En gezien de verscheidenheid aan filmmuziek die deze avond ten gehore werd gebracht, zou je bijna gaan geloven dat de organisatoren een stukje van ALLE film muziek wilden laten horen. Spoiler alert: dit was een bijzonder goed concert.
De muziek werd vergezeld door beelden uit de bijbehorende films, die werden geprojecteerd op een groot scherm achter het orkest. Persoonlijk houd ik erg van deze visuele ondersteuning bij de muziek, maar ik heb ook mensen horen zeggen dat dit het publiek neigt af te leiden van wat het orkest aan het doen is. Smaken verschillen zullen we maar zeggen…
Het concert zelf vond plaats in de Tauron Arena in Krakau. Vanuit een akoestisch oogpunt is dit niet bepaald de beste plek, maar het is hoogstwaarschijnlijk de enige hal in Krakau waar zo’n groot publiek in zou passen. Dat bleek achteraf goed ingeschat voor zover ik kon zien, het concert was namelijk zo goed als uitverkocht. Ik weet niet zeker of het mij deze keer minder opviel, of dat het FMF wat technische trucjes uit de kast had gehaald, maar ik had het gevoel dat de akoestiek (en dan met name de echo’s) een stuk minder storend was dan vorig jaar. De enige keren dat de mindere akoestiek me wel opviel, was tijdens de nummers met veel slagwerk en tijdens de aankondigingen.
Het concert werd geopend door Diego Navarro, de hoofddirigent van de avond, die het podium opliep vergezeld door een kleine jongen. Zonder enige verdere waarschuwing werd het publiek meteen in het diepe gegooid met een suite vol spanning uit Fellowship of the Ring. Nadat de jonge sopraan onder oorverdovend applaus het podium had verlaten, werd het publiek in staat gesteld even op adem te komen tijdens de inleidende toespraak van Magdalena Miśka-Jackowska, die het FMF constant gezelschap heeft gehouden tijdens de voorgaande edities.
Na dit epische begin van het concert, had ik een wat rustiger vervolg verwacht, maar daar bleek ik compleet naast te zitten. In plaats daarvan lieten de koperblazers van zich horen met een uitvoering van “The Imperial March”, gevolgd door “Princess Leia’s Theme” waarbij het stuk voor de dwarsfluit werd gespeeld door Sara Andon.
De overgang naar rustigere muziek, die was ingezet met “Princess Leia’s Theme”, kreeg een vervolg in “Where is Mr. Barrie?” van de Finding Neverland soundtrack. De luchtige melodie werd geweldig ondersteund door het lieflijke gezang van het kinderkoor. Het volgende stuk, “The Hanging Tree” uit James-Newton Howards Mockingjay, begon met een geweldige, zachte, en hijgerige solo van Natasza Urbańska, die werd opgepakt door het hele orkest en een climax kreeg met de toevoeging van het koor, wat het publiek rillend achterliet met deze terugkeer naar de dramatischere muziek. Dit werd zelfs onheilspellend tijdens het volgende stuk: de suite uit Humble Servant van Maciej Zieliński, waarbij ik werd verrast door het nogal spookachtige samenspel van de harp en de elektronische cello wat werd afgesloten door een einde met meer actie.
Na dit eerste deel werd de FMF Ambassador Award, een onderscheiding voor het leveren van een belangrijke bijdrage aan filmmuziekindustrie, uitgereikt aan Robert Townson. Zijn gang naar het podium werd, zoals bij alle FMF Awards, begeleid door Diego Navarro’s fanfare. Townson maakte van de gelegenheid gebruik om aan- en afwezige vrienden, die hem hebben geïnspireerd en geholpen bij zijn werk in de filmmuziek, te bedanken.
Het tweede deel van de eerste helft van het concert – en ja, zo lang was het concert echt – begon met de Fargo suite van Jeff Russo, die helaas niet aanwezig kon zijn bij het FMF. Het vrij sensuele vioolspel uit dit stuk werd gevolgd door nog een dwarsfluitarrangement voor Sara Andon. Zij speelde de nieuwe Beauty and the Beast soundtrack van Alan Menken, wat ze afsloot met haar interpretatie van het thema. De zoete en blije liedjes uit onze kindertijd kwamen abrupt tot een einde en werden, bijna letterlijk, weggeblazen door Brian Tylers suite uit Thor: The Dark World. Het krachtige gezang van het koor en de snelle ritmes zweepten niet alleen het publiek op, ook het orkest leek moeite te hebben om stil op hun stoel te blijven zitten. Brian Tyler dirigeerde dit, alsook de volgende stukken, zelf. Het vervolg bestond uit de nieuwe Power Rangers soundtrack, waarbij de elektronische cellospeler hard aan het werk moest, Assassins Creed: Black Flag, het meest melodieuze en vrolijkste van Tylers selectie, The Fast and The Furious 8, wat voornamelijk bestond uit elektrische gitaar en koperblazers, en het lieflijke, maar vol spanning zittende, “Ahmet’s Theme” van de nog niet verschenen film The Mummy. Tyler bracht zijn deel van het concert tot een einde met de wereldpremière van zijn Turtles soundtrack, wat de hele arena deed schudden door het krachtige percussiespel. De nasleep van dit stuk liet het publiek in totale stilte in afwachting van wat er komen ging, maar iemand bleek de pauze niet op tijd aangekondigd te hebben. Maar omdat dit ons een moment gaf om Brian Tylers muziek te laten bezinken, leek de stilte bewust in plaats van per ongeluk.
De tweede helft van het concert begon wederom met Diego Navarro als dirigent. Hij begon met een spookachtig mooie uitvoering van Hans Zimmers “Time”. Het gezang werd verzorgd door Joanna Radziszewska en had, naar mijn mening, niet beter gekund. Dit werd gevolgd door de suite vol spanning uit Belfer, waarbij de componist van dit stuk, Atanas Valkov, zelf plaats nam achter de piano.
Hierna werd de award voor jonge componisten uitgereikt aan Paweł Górniak. Hij won deze prijs door een nieuwe soundtrack te schrijven voor een scène uit Emerald City, waarvan de originele soundtrack door Trevor Morris geschreven is. Zijn winnende compositie werd hierna uitgevoerd door het orkest. Ik genoot erg van de zoete tonen van de dwarsfluit die over de rest van het met spanning gevulde orkest heen werden gespeeld. Na dit stuk voegde Trevor Morris zich op het podium om zijn oorspronkelijke versie van de Emerald City soundtrack te dirigeren, wat in mijn ogen meer richting drama en actie neigde dan de eerdere uitvoering. Het was bijzonder interessant om te zien hoe twee verschillende muziekstukken de hele sfeer van exact dezelfde scène kunnen beïnvloeden. Geen van beide stukken was beter of slechter dan de ander – het waren simpelweg twee totaal verschillende perspectieven.
Het stokje werd toen letterlijk overgedragen aan Abel Korzeniowski, die een melodische, maar geweldig enge, suite uit Penny Dreadful ten gehore bracht. Het zwervende stokje vond zijn weg toen terug naar Diego Navarro, die het orkest begeleidde tijdens Jan A. P. Kaczmareks suite uit Unfaithful. Met name het romantische pianospel en de strijkcombinaties spraken mij aan. Precies zoals de vorige stemmingswisselingen was het volgende stuk, “Listen” uit Dreamgirls, een echte powerballad die werd gezongen door Edyta Górniak, die ook de volgende avond tijdens het Titanic concert op zou treden. Haar krachtige stem maakte de weg vrij voor een korte pauze in het programma, die werd gebruikt om de organisatoren en vrijwilligers officieel te bedanken.
Het orkest kon hierna genieten van een korte pauze, terwijl Sean Callery vanaf zijn plaats achter de piano een groep jazzmuzikanten begeleidde tijdens zijn Homeland soundtrack. Hij leek hier erg veel lol in te hebben, ondanks het feit dat zijn bladmuziek vanaf het begin van het stuk aan de wandel was. Hierna dirigeerde Sean Callery het orkest tijdens de Poolse première van zijn 24 soundtrack. Deze soundtrack vol heroïek en actie vormde een mooi contrast met het voorafgaande relaxte jazznummer. En omdat we toch in jazzsferen waren, verzorgde het orkest hierna de wereldpremière van het luchtige en plezierige La La Land soundtrack. Deze suite was speciaal door componist Justin Hurwitz gearrangeerd voor het FMF. Zowel het orkest als Diego Navarro leken enorm veel plezier te hebben tijdens het spelen van dit stuk en datzelfde kon ook gezegd worden van het publiek.
De laatste award van de avond, de Kilar Award, werd vervolgens uitgereikt aan Howard Shore voor zijn hele oeuvre. Howard Shore, die in een eerdere Q&A had onthuld dat hij al zijn soundtracks zelf componeert, orchestreert, en dirigeert, stopte vervolgens de award onder zijn arm en sprak zijn bewondering uit voor Wojciech Kilar, het FMF, en Diego Navarro’s prachtige dirigeerkunsten.
Ter ere van de ontvanger van de award was het laatste deel van het concert geheel gewijd aan de Lord of the Rings soundtrack: “Lighting of the Beacons”, “Last March of the Ents”, “Mount Doom”, en “The Destruction of the Ring” zorgden voor een passend episch einde aan een indrukwekkend concert.
Ik was erg te spreken over de emotionele ontwikkeling van de gekozen muziek. Er waren voldoende stemmingswisselingen tussen de gespeelde stukken en die zorgden ervoor dat het concert, ondanks de aanzienlijke lengte van 4 uur, nooit saai werd. Iets anders wat ik erg interessant vond om naar te kijken, waren de zeer verschillende dirigeerstijlen die we gedurende de avond te zien kregen. Diego Navarro’s vlammende, passievolle, dirigeren stonden in sterk contrast met Brian Tylers gecontroleerde en strikte bewegingen. En waar Trevor Morris de indruk gaf als een onbeweegbare boom in een storm van muziek te staan, leek Abel Korzeniowski bij tijd en wijle het orkest in te willen springen om elke noot die werd gespeeld te omhelzen.
Al met al duizelde het mij na afloop van het concert door alle nieuwe soundtracks waar ik me verder in wil gaan verdiepen. De muzikanten speelden geweldig – vooral gezien de verscheidenheid in de muziek die ten gehore werd gebracht. Doordat het concert begon en eindigde met Howard Shore’s epische Lord of the Rings soundtrack, voelde het alsof de cirkel rond was na dit hele gebeuren. Net zoals het FMF in de afgelopen 10 jaar heeft gedaan, wat me uiteindelijk nieuwsgierig en hoopvol maakte naar wat de komende 10 jaar zullen brengen…
(Vertaald door Gerard Aalbers)
Concertinformatie
Wat: FMF 2017 All is Film Music Gala
Waar: Tauron Arena in Krakau
Wanneer: 20 Mei 2017
Who: Beethoven Academy orkest, Pro Musica Mundi koor
Dirigent: Diego Navarro
Programma
- Howard Shore – Suite uit The Lord of the Rings: Fellowship of the Ring
- Zang: Szymon Zawadziński
- John Williams – Suite uit Star Wars (Imperial March, Main Title, Princess Leia’s Theme)
- Jan A. P. Kaczmarek – Finding Neverland (Where is Mr. Barrie?)
- James Newton Howard – The Hunger Games: Mockingjay (The Hanging Tree)
- Zang: Natasza Urbańska
- Maciej Zieliński – Suite uit Humble Servants
Ambassador Award
- Jeff Russo – Suite uit Fargo
- Alan Menken – Beauty and the Beast
- Dwarsfluit: Sara Andon
- Brian Tyler – Suite uit Thor: The Dark World
- Brian Tyler – Suite uit Power Rangers
- Brian Tyler – Suite uit Assassin’s Creed IV: Black Flag
- Brian Tyler – Suite uit The Fast and the Furious 8
- Brian Tyler – The Mummy (Ahmet’s Theme)
- Brian Tyler – Suite uit Teenage Mutant Ninja Turtles
Pauze
- Hans Zimmer – Inception (Time)
- Zang: Joanna Radziszewska
- Atanas Valkov – Suite uit Belfer
Young Composer Award
- Paweł Górniak – Suite voor Emerald City
- Trevor Morris – Suite uit Emerald City
- Abel Korzeniowski – Suite uit Penny Dreadful
- Jan A. P. Kaczmarek – Suite uit Unfaithful
- Beyonce – Dreamgirls (Listen)
- Zang: Edyta Górniak
- Sean Callery – Suite uit Homeland
- Sean Callery – Suite uit 24 Legacy
- Justin Hurwitz – Suite uit La La Land
Kilar Award
- Howard Shore – Lord of the Rings (Lighting of the Beacons)
- Howard Shore – Lord of the Rings (Last March of the Ents, Mount Doom, The Destruction of the Ring)
- Zang: Joanna Radziszewska
