Van de redactie: Dit is een gastverslag geschreven door Jorg Oostendorp, die samen met Maurice Boeijen naar de eerste editie van het London Soundtrack Festival is geweest.
Op 19 maart 2025 was de start van het eerste London Soundtrack Festival. Tijdens het festival waren er diverse concerten, panels, masterclasses en films in concert. De eregast van het festival is Howard Shore, bekend van The Hobbit, The Lord of the Rings, The Fly, enzovoorts. Howard Shore kreeg tijdens het galaconcert de eerste LSF Christopher Gunning Inspiration Award uitgereikt.
Zaterdag 22 maart
Voor ons begon het festival eigenlijk op vrijdag de 21ste, maar door de brand bij vliegveld Heathrow konden wij niet vliegen. Gelukkig werden wij omgeboekt naar een vlucht op zaterdagochtend. Hierdoor hebben we helaas wel de masterclass van Harry Gregson-Williams gemist. Ook het Composers Panel Event met alle gasten, dat vrijdagavond plaatsvond op het hoofdkantoor van NBCUniversal in Londen, hebben we helaas moeten missen.
Op zaterdag 22 maart kon het voor ons dan echt beginnen. Op die dag zijn wij als eerste naar de Masterclass van Natalie Holt geweest. Dat was een interessante sessie waarin zij vertelde hoe zij de muziek van Loki heeft ontwikkeld. Daarna naar een interview met David Cronenberg en Howard Shore, onder leiding van Jon Burlingame. Het interview was leuk en interessant. Je ziet wel dat Howard Shore op leeftijd is. Tijdens het interview werden leuke anekdotes verteld uit de 40 jaar dat David en Howard met elkaar samenwerken. Er werden ook diverse stukken muziek gespeeld van o.a. The Fly en Crash. Zonder orkest, maar met film.
In de avond was het grote gala concert in the Royal Festival Hall, met het London Philharmonic Orchestra onder leiding van Ben Palmer. Er werden een aantal bijzondere muziekstukken gespeeld. Zo was er de wereldpremière van de muziek van Loki. Deze werd voor het eerst live door een orkest gespeeld. Hiervoor was zelfs de directie van Marvel, inclusief Kevin Feige, aanwezig. Stephen Barton speelde tijdens de Picard Suite op het enorme orgel in de zaal en Harry Gregson-Williams dirigeerde zelf zijn suite van Gladiator II. En dit gebeurde alleen al in de eerste helft van het concert.
Na de pauze was het de beurt aan de muziek van Howard Shore. Een bijzondere ervaring die nog specialer werd doordat de muziek van The Lord of the Rings werd aangekondigd door Gandalf Himself, Sir Ian McKellan. Altijd bijzonder om deze man op het podium te zien.
Tijdens het gala werden de volgende muziekstukken gespeeld:
Voor de pauze:
- Anna Meredith – “Nautilus” uit Eighth Grade
- Natalie Holt – Music from Loki
- Stephen Barton – Picard Suite
- Anne Dudley – American History X
- Harry Gregson-Williams – Suite from Gladiator II
- Hildur Gudnadóttir – “For Petra” uit Tár
- TV Quiz Theme Suite gearrangeerd door Iain Farrington
Na de pauze alleen muziek van Howard Shore:
- The Fly – Suite
- Dead Ringers – Main TitleEd Wood – Main Title
- The Aviator – Suite
- The Hobbit – The Noble Wood (I Roderyn)
- M.Butterfly – Main Title
- The Lord of the Rings: The Fellowship of the Rings for Symphony Orchestra and Chorus
- The Lord of the Rings: The Return of the King – The Lighting of the Beacons
Tijdens dit gala werd de Inspiration Award aan Howard Shore uitgereikt door David Cronenberg.
Het concert was een bijzondere afsluiting van onze eerste dag op het festival.
Zondag 23 maart
De zondag was volledig gewijd aan gamemuziek in The Roundhouse. Overdag waren er drie masterclasses van Gordy Haab, Stephanie Economou en Stephen Barton. Het programma moest echter aangepast worden. Stephanie was helaas slachtoffer geworden van de brand op Heathrow. Haar vliegtuig, net als dat van Gordy Haab, moest halverwege retour naar Los Angeles. Daar weer aangekomen kon zij helaas geen nieuwe vlucht meer boeken om nog op tijd in Londen te zijn. Iets wat Gordy Haab gelukkig nog wel lukte.
Gordy was als eerste aan de beurt. Door de chaos na de vertraging had hij een medewerker van hem, met de naam “ET”, de opdracht gegeven de presentatie in elkaar te zetten. Met als gevolg dat er allerlei foute jeugdfoto’s van Gordy door de presentatie zaten. Dat zorgde voor hilarische momenten. Gordy ging in op zijn hele carrière. Hoe hij is begonnen, hoe hij de muziek schrijft en het proces daaromheen. De focus lag vooral op de Star Wars games, maar hij besteedde ook aandacht aan zijn nieuwe game, Indiana Jones and the Great Circle.
Daarna was het eigenlijk de beurt aan Stephanie, maar haar plaats werd overgenomen door Simon Landry, music supervisor voor de Assassin’s Creed games. Stephanie heeft veel met Simon samengewerkt aan de game Assassin’s Creed Valhalla: Dawn of Ragnarok. Stephanie had nog wel een videoboodschap gemaakt waarin zij haar excuses maakt voor afwezigheid, maar aangeeft dat we met Simon in goede handen zijn. Dat klopte echter deels. Zijn verhaal was meer technisch en vanuit zijn rol als manager, dan echt over de muziek zelf. Interessant verhaal, maar de manier van presenteren was echter niet heel stimulerend.
Als laatste was Stephan Barton aan de beurt. Zijn presentatie was iets heel anders. Hij besteedde aandacht aan de hele geschiedenis van de game muziek. Dat begint ergens in de jaren 50 met geluiden uit computers die een functie hebben, naar de eerste computerspellen als Pong, Mario en Prince of Persia, tot aan de meeste moderne scores voor Star Wars en Indiana Jones. Het was een leuke geschiedenisles waarbij Stephen het vanaf eind jaren-90 ook steeds meer op zijn eigen carrière betrekt. Het leuke was dat Harry Gregson-Williams ook in de zaal zat en dat is de mentor van Stephen.
Na de masterclasses was er een panel in de grote zaal van The Roundhouse met alle componisten waarvan muziek tijdens het State of the Art: Games Music Concert gespeeld zou worden. Dat waren:
- Gordy Haab
- Harry Gregson-Williams
- Borislav Slavov
- Stephen Barton
- Sam Slater
- Hildur Guðnadóttir
- Ludvig Forssell
Stephanie zou ook deel uitmaken van het panel, maar die was dus afwezig. Het panel werd geleid door Steve Schnur, directeur van Electronic Arts en het was een leuk panel, maar niet bijzonder. Naderhand was er een handtekeningensessie.
Dan het sluitstuk van de dag, het concert. Dat was spectaculair! Elk stuk werd door de betreffende componist geïntroduceerd. Dat gaf het concert een persoonlijk tintje. Er was een speciaal optreden van Ludvig Forssell. Nadat zijn muziek van Death Stranding was gespeeld, gaf hij zelf een toegift met muziek uit Death Stranding 2. Als klapper van de avond was daar de wereldpremière van de suite uit Indiana Jones and the Great Circle. Zeer de moeite waard.
Tijdens het concert werd muziek uit de volgende games werd gespeeld:
- Gordy Haab – Indiana Jones and the Great Circle
- Stephanie Economou – Assassin’s Creed Valhalla: Dawn of Ragnarok
- Borislav Slavov – Baldur’s Gate 3
- Gordy Haab, Stephen Barton – Star Wars Jedi: Survivor
- Harry Gregson-Williams – Metal Gear Solid
- Stephen Barton – Titanfall 2
- Stephen Barton – Apex Legends
- Hildur Guðnadóttir, Sam Slater – Battlefield 2042
- Ludvig Forssell – Death Stranding I and II
Maandag 24 maart
De maandag was een stuk rustiger. Toen zijn wij alleen naar de Talk: Music in Prime Time – A History of TV Themes and Scoring met Jon Burlingame geweest in het Barbican Centre. Hij werd geïnterviewd door Tommy Pearson, de artistiek directeur van het festival. Wij hadden geen hoge verwachtingen van het interview, maar op aanraden toch er naartoe gegaan. Daar hebben wij geen spijt van gehad. Het interview was vanwege het nieuwe boek van Jon, ‘Music in Prime Time’. Muziek voor TV-series is een grote passie van Jon. Tijdens het gesprek werden regelmatig tv-tunes gedraaid. Het mooie was dat Jon daar echt van zat te genieten. Het was mooi om te zien hoe gepassioneerd Jon over dit genre praat. Het interview was maar al te snel voorbij.
Dinsdag 25 maart
Het programma op dinsdag was voor ons eigenlijk leeg, maar na onze ervaringen op zondag in The Roundhouse, toch besloten om naar het concert Great Movie Songs te gaan. Het orkest stond onder leiding van Anne Dudley en speciale gasten waren onder andere Neil Tennant (Pet Shop Boys) en Jake Shears (Scissor Sisters). Wat de avond speciaal maakte waren de liedjes van Henri Mancini, gezongen door zijn dochter Monica Mancini. Zij zong drie liedjes waarvan Moon River de enige was die bij ons bekend was. De andere twee waren bijzondere verrassingen die erg mooi gezongen werden door Monica. De optredens van Tennant en Shears waren super, net als die van de andere artiesten, met als grote verrassing Daniel Pemberton. Hij speelde keyboard bij zijn nummer uit The Trial of the Chicago 7, gezongen door Louise Dearman. Dat was een bijzonder optreden. Alles bij elkaar een geslaagd concert.
Woensdag 26 maart
Woensdag was de laatste dag van het festival. Voor ons staat dan alleen het concert van Hildur Guðnadóttir in The Queen Elizabeth Hall op het programma. Vooraf was er nog een Q&A met Hildur en de dirigent Robert Ames onder leiding van Tommy Pearson. Dat was een leuk interview over hoe de muziek tot stand komt en de bijzondere instrumenten die gebruikt worden.
Het concert zelf was een bijzondere ervaring. De muziek van Hildur is prachtig, maar het is minimalistisch en experimenteel. Dat was ook even wennen, maar door het enthousiasme van de muzikanten, ging de muziek meer leven. Er werden bekende en ook onbekende stukken van Hildur gespeeld. Zelf heeft zij ook een aantal stukken meegespeeld op een speciaal voor haar gemaakte Trench cello. Daarnaast waren er drie muziekstukken van componisten waar Hildur een speciale band mee heeft. Alles bij elkaar was het een bijzondere ervaring. Hildur gaf tijdens het concert aan dat zij binnenkort met een nieuw album met eigen werk komt en daarna ook concerten gaat geven. Toch wel benieuwd geworden hoe die concerten zullen zijn.
Dit concert was een mooie afsluiting van het London Soundtrack Festival.
Samenvattend
De eerste editie van het festival is zeker geslaagd. Het was een vol programma met voor iedereen wat. Het verschil met andere festivals die wij tot nu toe kennen is dat er geen awards zijn. Buiten de LSF Christopher Gunning Inspiration Award gaat het tijdens het festival niet om de prijzen, maar om de muziek en de componisten. Ook een groot verschil met andere festivals: er was geen scherm met beelden tijdens de concerten. Of dit nu aan geld heeft gelegen of niet, maar het zorgde er wel voor dat de muziek centraal stond.
Tijdens het festival zijn wij niet naar de diverse ‘films in concert’ voorstellingen gegaan. Elke film werd ingeleid door de betreffende componist. Achteraf hoorden wij dat dit mooie ervaringen waren. Er waren onder andere vertoningen van Tár, Gladiator II en The Lord of the Rings: Fellowship of the Ring. Misschien toch iets voor de volgende keer.
Tommy Pearson heeft hints laten vallen dat er in 2026 weer een editie komt. Als dat zo is, dan gaan wij daar zeker weer naar toe.
Iets wat wel genoemd moet worden, is dat het geen goedkoop festival is. De concerten kosten ieder ongeveer 70 euro per persoon en dan moest er voor een aantal masterclasses ook nog zo’n 25 euro betaald worden. Daarnaast zijn er natuurlijk ook nog de kosten van de vlucht, hotel en eten en drinken in Londen. Dat is zeker niet goedkoop.
Maar ondanks dat is het London Soundtrack Festival een mooie aanvulling op de bestaande festivals en een aanrader.
Meer foto’s
