Het einde van het jaar nadert rap en ik heb nog steeds een enorme lijst met soundtracks die ik voor 2026 wil beluisteren. Daarnaast help ik een collega-filmmuziekkenner met een project, waardoor ik niet veel tijd kan besteden aan het beoordelen van maar een enkele soundtrack. In plaats daarvan kun je genieten van nog een reeks Spotlight-recensies van soundtracks uit 2025, die alle drie iets specifieks hebben waarover ik wil vertellen.
Frankenstein – Alexandre Desplat
Het Frankenstein-monster is al tientallen jaren een icoon in de filmwereld en is in meer films verschenen dan ik zou willen tellen. De meest recente film Frankenstein is momenteel te zien op Netflix en is geregisseerd door niemand minder dan Guillermo del Toro. Met Del Toro aan het roer is het niet verwonderlijk dat Alexandre Desplat de muziek weer mocht schrijven. Als ik aan de muziek voor het Frankenstein-monster denk, zie ik Desplat, met zijn beeldschone melodieën, niet direct als de ideale componist om muziek te schrijven voor een monster-horrorfilm.
Bij Del Toro krijg je echter geen traditionele horrorfilm te zien. Voor Frankenstein richtte hij zich meer op de gevoelens en emoties achter Victor Frankenstein en, zoals Del Toro het monster noemt, The Creature. Om deze kenmerken te versterken, past de mooie, melodieuze, orkestrale muziek van Desplat perfect. Wat deze soundtrack zo bijzonder maakt, is dat je terwijl je naar schitterende muziek luistert, gruwelijke body horror op het scherm te zien krijgt, met de wals in “Body Building” als perfect voorbeeld. De visie van Del Toro en de muziek van Desplat maakten deze film daarom meer dan een monsterfilm. Ik heb een hekel aan horrorfilms, maar toch heb ik deze film af kunnen kijken en de muziek van Desplat was voor mij een uitstekende motivatie om dat te kunnen doen.
Bugonia – Jerskin Fendrix
Een van de dingen die ik zo mooi vind aan filmmuziek is dat het zo divers kan zijn: van orkestraal tot elektronisch, van melodieus en emotioneel tot saaie drones en ostinato’s. Iedereen heeft zijn eigen voorkeur en smaak, maar wat ik wel kan zeggen is dat de meeste soundtracks een vast patroon volgen: een bepaalde verzameling regels waar een regisseur de voorkeur aan geeft. Yorgos Lanthimos is blijkbaar een ander soort regisseur, want zijn collaborateur Jerskin Fendrix gooit al deze gevestigde ideeën overboord en volgt zijn eigen creatieve pad bij het schrijven van de soundtracks voor de films van Lanthimos.
Voor hun nieuwste samenwerking Bugonia, een film over een succesvolle zakenvrouw die wordt ontvoerd door twee mensen die denken dat ze een buitenaards wezen is, heeft Fendrix het orkest gebruikt om unieke patronen en andere muzikale ideeën en melodieën te creëren die ik nog niet eerder heb gehoord. De muziek creëert een wonderlijke wereld door het volledige potentieel van een orkest op een unieke en innovatieve manier te benutten. Ik hoorde iets nieuws en spannends in elk nummer van de soundtrack. Na het beluisteren van wat inspiratieloze filmmuziek uit big-budgetfilms, was de muziek voor Bugonia voor mij daarom ook een welkome afwisseling.
K‐Pop Demon Hunters – Marcelo Zarvos
Een film waar ik veel over heb gehoord, vooral van mensen met kinderen, is de Netflix-animatiefilm K-Pop Demon Hunters. Het is een moderne musical met liedjes van een K-Pop-trio, dat als demonenjagers strijdt tegen een demonische boyband om zo de wereld te redden. Nadat ik de film had gezien, kan ik me goed voorstellen waarom deze zo populair is. Hij heeft een geweldig origineel verhaal, uitstekende animatie van de studio die ook de Spider-Verse-films heeft gemaakt, en bevat pakkende liedjes. Hoewel ik af en toe van musicals kan houden, waaronder deze, hebben ze ook een groot nadeel: ze geven de muziek die alle liedjes met elkaar moet verbinden niet de aandacht die deze verdient. Voor K-Pop Demon Hunters wordt dit pijnlijk duidelijk, aangezien het album slechts twee nummers bevat die zijn gecomponeerd door Marcelo Zarvos. Deze nummers zijn “Prologue (Hunter’s Mantra)”, mede geschreven door songwriter Ejae en “Score Suite”, dat als een samenvatting van de muziek dient.
Omdat de film beschikbaar is op een streamingplatform, had ik de kans om de muziek grondiger te analyseren. Vanaf mijn comfortabele bank kon ik van de muziek genieten die Zarvos tussen de liederen door heeft geschreven, met enkele prachtige emotionele momenten en af en toe een uitstekende integratie van de melodie van een lied. Ik vond ook de rockmuziek tijdens het gevecht in de badkamer erg goed. Veel van deze muzikale momenten zijn niet opgenomen in de “Score Suite”, maar je kunt er wel een aantal horen in de aftiteling. Een aantal handige mensen op YouTube heeft de muziek uit de film gehaald en er een aangepaste suite van gemaakt, voor als je nog meer van Zarvos’ geweldige muziek wilt horen. Het is jammer dat deze niet officieel is uitgebracht. Zoals iemand in een reactie op de video van deze aangepaste suite zei: “De instrumentale nummers krijgen niet genoeg waardering”, en ik ben het daar helemaal mee eens.
