“Ice Age and Beyond”
In mei 2017 werd een reeks filmmuziekconcerten met de naam “Hollywood in Hamburg” aangekondigd. Elk van deze concerten zou zich richten op één componist en zou worden gehouden in het meest prestigieuze concertgebouw van Hamburg: The Elbphilharmonie. De aangekondigde componisten waren Danny Elfman, David Arnold en – de aankondiging die me erg enthousiast maakte – John Powell. Omdat alle kaarten binnen enkele minuten uitverkocht waren, kon ik de concerten van de andere componisten niet bijwonen, maar ik kon meer dan een jaar geleden een kaartje voor Powells concert bemachtigen en op 24 juni 2018 was het eindelijk tijd om dit concert te bezoeken.
Vanaf een beste hoogte, kon ik op het podium kijken om te zien hoe Gavin Greenaway naar binnen liep om het orkest te dirigeren. Het was precies waar ik op hoopte, met een krachtige start van het koor uit de finale van X-Men: The Last Stand. Ik was erg blij om een deel van het thema “Phoenix” en de “Bathroom Titles” te horen. Daarna pakte Greenaway de microfoon om de spreker van de avond, John Powell, op het podium te verwelkomen. Powell liep het podium op met een accordeon op zijn rug, zei hallo tegen het publiek en hoorde het slechte nieuws van Greenaway dat er geen accordeon nodig was voor Chicken Run. De componist zei ook gekscherend tegen het koor dat ze een kazoo niet met een waterpijp moesten verwarren. Gelukkig volgden ze zijn advies op en hun aandeel met de kazoo in dat stuk was een vrolijke ervaring om naar te luisteren. Na deze twee wat oudere stukken te hebben gehoord, was het tijd voor twee gloednieuwe. Eén daarvan was “Lando’s Closet” uit Solo: A Star Wars Story dat prachtig en met emotie werd uitgevoerd. De andere was echter geen filmmuziek. Het was het laatste deel van “A Prussian Requiem”, genaamd “The Gift”, van Powells klassieke album Hubris, dat een paar weken geleden was uitgekomen. Ik was behoorlijk onder de indruk van dat stuk, vooral door de twee mannen van het koor, die hun solostuk prachtig hebben gezongen. Als een inleiding op Pan, vertelde Powell het publiek dat hij slechts vijf weken had om de muziek voor deze film te schrijven. Op de piano presenteerde hij het prachtige thema uit de film, die hij beweerde te hebben geschreven slechts vijf minuten voordat de regisseur zijn studio binnenkwam voor een status update. In de suite zelf konden we het hele orkest de prachtige muziek horen spelen die Powell in zo’n korte tijd geschreven had. De laatste suite van de eerste helft was van Ferdinand, waar de klassieke gitarist Rafael Aguirre, die het orkest al enkele stukken had bijgestaan, in de schijnwerpers stond.
De tweede helft begon met een van mijn favoriete Powell-stukken uit The Bourne Identity. Het was een zeer solide uitvoering door het orkest, met veel percussie, om het de nodige drive te geven en met de zeer herkenbare en delicate fagotsolo. Tijdens het applaus konden we John Powell stiekem zien verschijnen vanuit het midden van het orkest, waar hij de altviool had gespeeld. Tijdens het hele concert wisselden Greenaway en Powell een dwaze grap uit, waarbij Powell aan de dirigent vroeg of er een accordeon in het volgende stuk was en het antwoord altijd nee was. Voor “Assassin’s Tango” uit de film Mr. and Mrs. Smith kon Greenaway Powell eindelijk gelukkig maken, al was het maar voor een paar seconden sinds het accordeonpartij erg kort was. Na een prachtig stuk uit de romantische komedie Two Weeks Notice, was het tijd voor muziek uit de How to Train Your Dragon-films. Het eerste stuk was een suite uit de eerste film, met Powell op de elektrische gitaar. Muziek uit deze film klinkt altijd heel anders dan ik van het album gewend ben, maar het gaf me nog steeds kippenvel in de finale van deze suite. Voor het tweede stuk, “Forbidden Friendship”, schakelt Powell over naar de mallets, waar hij en zijn collega-percussionisten de perfecte basis legden voor dit mooie stuk. De laatste suite van het programma was van het How to Train Your Dragon 2, wat een solide afsluiting zou zijn geweest van een geweldig programma als er geen kleine verwarring was in het hoogtepunt van het stuk. Het was gelukkig snel vergeven met prachtige muziek van de toegift uit Ice Age: Meltdown.
Eerlijk gezegd keek ik erg uit naar dit concert en ik werd niet teleurgesteld. Het orkest en koor met Gavin Greenaway aan het roer leverde uitstekend werk in het uitvoeren van de muziek van John Powell, zoals de componist al zei: “De muziek is volledig geschreven voor de studio: je neemt het op in kleine stukjes. Het is niet de bedoeling dat je het in één keer speelt”. John Powell was een joviale gastheer: hij leek een beetje ongemakkelijk, maar dat maakte het juist oprechter. Het was alsof hij gastheer was op zijn eigen feest. Eén ding dat ik echt moet noemen, was de geluidskwaliteit in de Elbphilharmonie. Ik ben nog nooit in een concertzaal van die omvang geweest met die kwaliteit zonder veel versterking. Het geluid was heel natuurlijk – alsof je heel dicht bij het podium was. Het heeft ook zijn nadeel: je hoort bijna elke hoest of gefluister in het publiek. Ook kon een kleine fout in het orkest gemakkelijk vernomen worden, waarvan er gelukkig niet zoveel waren. Maar zo’n grote zaal met zo’n goed ontwerp voor geluid heeft ook een prijs – letterlijk zelfs. Kaarten voor dit concert waren meer dan 100 euro. Als ik zou indenken welk publiek een Powell-concert zou willen bezoeken, denk ik aan gezinnen met kinderen of jonge volwassenen. Precies degenen die het moeilijk hebben om dit soort prijzen te betalen voor een concert. Een kleine blik op het publiek was genoeg om te zien dat de meerderheid van hen ouder dan 65 was en ik ben er vrij zeker van dat de meesten van hen nog nooit van John Powell hadden gehoord. Het concert was een groot succes omdat het twee keer uitverkocht was. Ik heb echter de indruk dat veel fans van zijn muziek niet in staat waren om dit concert bij te wonen. Persoonlijk zou ik het niet erg gevonden hebben om dit concert in een mindere zaal bij te wonen, wat Powells muziek beschikbaar maakt voor een breder publiek. John Powell zal in de nabije toekomst twee filmmuziekfestivals bijwonen, waar ik erg blij van word omdat ik nog meer van zijn prachtige muziek kan horen – en andere mensen met minder geld dit ook kunnen doen.
Concertinformatie
Waar en wanneer: Hamburg, Duitsland op 24 juni 2018
Orkest en koor: The National Academic Bolshoi Opera Theatre Of Minsk Orkest en Koor onder leiding van Gavin Greenaway
Gastheer: John Powell
Gitaar: Rafael Aguirre
Programma
- Finale uit X-Men: The Last Stand
- “Building the Crate” uit Chicken Run
- “Lando’s Closet” uit Solo: A Star Wars Story
- “The Gift” uit A Prussian Requiem
- Suite Pan
- Suite Ferdinand
Pauze
- “The Opening” uit The Bourne Identity
- “Assassin’s Tango” uit Mr & Mrs. Smith
- “Love Theme” uit Two Weeks Notice
- Suite uit How to Train Your Dragon
- “Forbidden Friendship” uit How to Train Your Dragon
- Suite uit How to Train Your Dragon 2
- Ice Age: Meltdown (toegift)
