In Nederland zijn de filmzalen weer open, nadat ze geruime tijd dicht zijn geweest. Om er een te bezoeken duurt voor mij nog wel even, aangezien alle grote filmreleases zijn uitgesteld en er altijd een kleine kans op besmetting is met het coronavirus. Blijkbaar zijn niet alle filmreleases uitgesteld, omdat Disney besloten heeft dat in plaats van het uitstellen van hun film Artemis Fowl, die afgelopen mei in de bioscoop zou worden vertoond, deze direct op hun streaming-platform Disney+ te plaatsen, zodat we vanuit onze huiskamers van de film kunnen genieten. Het is een film over een wonderkind en crimineel meesterbrein, dat in een wereld leeft die ook bewoond wordt door magische wezens, waaronder feeën. De film is geregisseerd door Kenneth Branagh, wat betekent dat de muziek is gecomponeerd door de Schot Patrick Doyle met wie hij al heel lang samenwerkt. Ik ben bekend met allerlei soundtracks van Doyle, zoals Henry V, Thor en Harry Potter And The Goblet Of Fire, maar ik heb nooit van de gelegenheid gebruikgemaakt om zijn muziek te recenseren.
Er zijn twee Artemis Fowls in de film, Artemis Sr. en Artemis Jr en beiden worden vertegenwoordigd door het hoofdthema, dat te horen is in het eerste nummer ” Father and Son”. Omdat ze een Ierse familie zijn, wordt de prachtige melodie in dit nummer gespeeld door een fiddle (Ierse viool), wat deze versie van het thema een mooi emotioneel Iers gevoel geeft. Doyle speelt veel met het thema in deze filmmuziek. Je hoort het in allerlei variaties terug en soms had ik zelfs moeite om het thema precies te lokaliseren omdat Doyle er zoveel mee gespeeld had. Luister bijvoorbeeld eens goed naar “Battle Stations”, na twee minuten hoor je een breed klinkende versie van het Fowl-thema in lange lijnen. Het klinkt totaal anders dan de vioolmelodie in ” Father and Son”, terwijl het toch hetzelfde is. In “You’re Not Going” is de melodie van het thema makkelijker te herkennen, beginnend op een soort fluit, gevolgd door de cello die de melodie voortzet totdat de Ierse klanken met Ierse doedelzak en fiddles naar voren komen.
Er is nog een ander thema dat gemakkelijk te herkennen is, dat is het thema voor de feeën in het algemeen en vooral voor één fee, Holly Short, in het bijzonder. Ik geniet van het feit dat voordat we daadwerkelijk worden voorgesteld aan de feeën, we al een hint van het thema in ” Time to Believe” voorgeschoteld krijgen. Je kunt de melodie gespeeld horen worden door een cello op 1:20. In “Haven City” kun je het thema in zijn volle glorie horen. Het is een wals met een prachtige melodie er overheen gelegd. Net als bij het Fowl-thema is de melodie nog een paar keer te horen op dit album. Bijvoorbeeld aan het einde van “To the Surface” klinkt het thema zeer orkestraal en heeft het een triomfantelijk gevoel. In “A Dear Friend” ontstaat het feeënthema perfect vanuit het Fowl-thema. In “Commander Root” is het feeënthema aangepast en het klinkt donkerder, onheilspellend en heeft een meer militaire uitstraling, met slagwerk op de achtergrond.
Er zijn nog twee andere thema’s die ik wil noemen. Het eerste is strijdmuziek voor twee scènes met een grote trol, wat voor Doyle een goede gelegenheid was om eenzelfde patroon van korte orkestrale stoten voor beide te gebruiken om de twee gevechten muzikaal met elkaar te verbinden. Het patroon is te horen in “Containment” en in het nummer met de passende titel “Troll Fight”. Het tweede thema dat het vermelden waard is, is het thema voor Domovoi Butler, de bodyguard en vriend van de Fowls. Het bevat een buitengewone emotionele melodie, die je op de piano kunt horen in “The Fatal Blow” vooraleer andere instrumenten het overnemen, samenwerkend tot een prachtige orkestrale finale. Een andere orkestrale variant van dit thema is te horen in “Worth Fighting For”.
Doyle creëert muziekreeksen met behulp van patronen, elektronica en percussie om de ruimte tussen de thema’s in de muziek op te vullen. Elektronica en percussie zijn niet iets wat ik normaal gesproken associeer met Doyle’s filmmuziek en dat maakte het voor mij erg interessant om zijn aanpak in het gebruik van die stijlen te horen. Als je nieuwsgierig bent geworden, luister dan bijvoorbeeld naar “Containment” voor fantastische strijdmuziek.
Tot slot zijn er twee prachtige werken die ik moet nog uit moet lichten. In “Surfing” hoor je een schitterende melodie uitgevoerd door zangeressen en Ierse instrumenten, zoals de Ierse fluit en doedelzak. Het laatste nummer dat het verkennen waard is, is “Bring Him Back”, een prachtig opbouwend muziekstuk op basis van een patroon gespeeld door strijkers en percussie, met lange lijnen daar bovenop gelegd door de hoorns en waar later andere instrumenten, waaronder een Iers fluitje, bijkomen.
Ik krijg elke keer een glimlach op mijn gezicht als ik een verwijzing naar Patrick Doyle zie. Ik heb hem een paar keer ontmoet op festivals en hij is een fantastisch persoon. Hij ziet er altijd gelukkig uit en hij toont interesse in zijn fans. Deze vreugde wordt weerspiegeld in zijn muziek. Hij kan schitterende melodieën, muzikale reeksen en thema’s verzinnen, zoals te horen is in deze filmmuziek. Dit album staat weliswaar niet bovenaan mijn lijstje van Patrick Doyle-muziek, maar het is niettemin een prachtige soundtrack die de moeite waard is om te verkennen.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack digitaal op Amazon.com of Apple Music
- Luister naar deze soundtrack op Spotify.
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- Father and Son (3:44)
- Talented Tunneller (2:45)
- Surfing (1:37)
- Therapy (1:43)
- Time to Believe (2:26)
- Haven City (1:58)
- Commander Root (1:28)
- You’re Not Going (1:36)
- Do Not Engage (1:34)
- To the Surface (2:24)
- Containment (2:03)
- Full Scale Recovery (1:41)
- Battle Stations (3:39)
- Fairy Fight (1:03)
- Negotiation (1:07)
- The Artist (1:08)
- We Meet Again (1:38)
- Beechwood Short (1:01)
- The Aculos (2:09)
- New Recruit (1:54)
- Troll Fight (2:21)
- The Fatal Blow (2:08)
- Collapse (2:29)
- Fairy Dust (1:45)
- Bring Him Back (2:12)
- A Dear Friend (2:58)
- Worth Fighting For (2:36)
- That’s My Ride (2:55)
Duur: 58 minuten
Walt Disney Records (2020)
