Begin 2021 kondigde Netflix een live-action versie aan van de zeer populaire Japanse anime-serie Cowboy Bebop. Dit is geweldig nieuws en hopelijk kan de nieuwe serie het succes van het origineel evenaren. Een van de belangrijkste redenen voor het succes was de muziek ervan, naast dat het plaats vindt in een zeer interessante futuristische wereld vol met intrigerende personages. Ik was daarom ook dolblij toen ik het nieuws hoorde dat componist van het het origineel Yoko Kanno weer was benaderd om de muziek voor de nieuwe serie te schrijven. Aangezien het zeer waarschijnlijk is dat ik de soundtrack van de Netflix show zal recenseren wanneer deze uitkomt, zal ik zeker ook willen verwijzen naar de originele muziek. Genoeg reden voor mij om na 20 jaar de anime nog een keer te bekijken en te zien hoe de muziek in die serie werkt. Het analyseren van de muziek op zichzelf is voor mij geen grote uitdaging, aangezien ik de geïmporteerde cd al vele jaren in mijn bezit heb. Ook de nieuwe vinyl editie van vorig jaar heb ik reeds aan mijn collectie toegevoegd. Deze nieuwe release heeft enkele extra nummers die ik hier niet zal bespreken, maar het is het vermelden waard dat deze er zijn als je overweegt een van de uitgaven te willen kopen.
Zoals je in de titel van de recensie kunt zien, schrijf ik de soundtrack niet alleen aan Yoko Kanno toe, maar ook aan de Seatbelts, die de officiële artiesten van het album zijn. Om de redenering daarachter uit te leggen, moet ik wat meer over de anime vertellen. De serie draait om vier hoofdpersonages op een ruimteschip die als premiejagers door het leven gaan. Hoewel de serie zich afspeelt in ons zonnestelsel, lijkt de serie meer op een misdaadserie met pistolen, sigaretten en kleding uit eind jaren negentig. Elke aflevering duurt ongeveer 20 minuten en is een kort op zichzelf staand verhaal, een “session” genaamd, met een extra titel die iets met muziek te maken heeft, zoals “Asteroid Blues”, “Jamming with Edward” en “Mushroom Samba”, en de Seatbelts zijn perfect om die muziek te verzorgen. Seatbelts is een groep bekwame muzikanten die ook heel goed kunnen improviseren. Ze bestaan, naast Yoko Kanno zelf op toetsen, uit gitaristen, percussionisten, een contrabassist en een groep muzikanten die blaasinstrumenten bespelen, waaronder koperblazers, houtblazers en een mondharmonica, en als je naar hun muziek voor Cowboy Bebop luistert, hoor je het resultaat van een vruchtbare jamsessie.
Het eerste nummer “Tank!” is perfect om het album mee te beginnen. Niet alleen is het de titelmuziek voor elke aflevering, maar je hoort ook een voice-over in het nummer die de muzikanten (en het publiek) vertelt om te jammen en plezier te hebben. Het is daarnaast een geweldige introductie voor de rest van de muziek. Het is een geweldige mengeling van de blazers die perfect synchroon spelen en prachtige solo’s ten gehore brengen, boven op een solide basis gecreëerd door de veelzijdige groep muzikanten. “Tank!” is het resultaat van muzikanten die plezier hebben, en het is niet het enige pretnummer op het album. “Bad Dog No Biscuits” is een nummer dat het plezier naar een nog hoger niveau tilt. Het is een snel ska-stuk, waarin de koperblazers alle muzikale regels negeren en gewoon alles uit hun instrumenten halen. “Too Good Too Bad” is voor mij een fantastisch stuk omdat mijn eigen instrument, de tuba, er een grote rol in speelt: het legt een stevige fundering voor de andere muzikanten, maar de tubaspeler improviseert zelf ook uitstekend.
De nummers die ik hierboven noem zijn bedoeld voor de actiemomenten in de anime, maar niet alles is zo in de serie, en de bluesnummers zijn bij uitstek geschikt om de langzamere gedeelten te ondersteunen. “Spokey Dokey” en “Cosmos” zijn prachtige solo’s door respectievelijk een mondharmonica en een gedempte trompet en “Felt Tip Pen” is een heerlijke blues waarin een paar muzikanten van Seatbelts zich prima vermaken.
Zoals ik wel vaker doe met recensies, licht ik niet alle nummers van het album uit om de recensie niet langer te maken dan nodig is. Elk nummer is een luistersessie waard. Er is echter één nummer dat ik toch wil vermelden en dat is “Rain”. Dit nummer is een regulier lied, op het album gezongen door Steve Conte, maar in de anime zelf wordt het nummer uitgevoerd door zangeres Mai Yamane. Wat ik leuk vind aan dit nummer is dat de zang wordt ondersteund door een kerkorgel, een ongebruikelijk instrument om een stem te ondersteunen, maar het maakt dit nummer zeer aangenaam om naar te luisteren.
Het was een interessante ervaring om de Cowboy Bebop anime nog een keer te zien, want toen ik hem voor het eerst zag, was mijn passie voor filmmuziek nog niet aangewakkerd. Door hem opnieuw te bekijken kon ik de verhalen herbeleven en zien hoe de muziek is toegepast die ik zo goed ken. Zoals typisch is voor de soundtracks van Cowboy Bebop (dit de eerste is van een reeks albums) worden de nummers op dit album gebruikt als een bibliotheek, en worden ze toegevoegd op plaatsen in de anime waar ze passen. Wat ik leuk vind aan sommige van de toepassingen van de muziek is dat het er gewoon is om voor sfeer te zorgen. Een van de snellere nummers horen tijdens een vechtpartij lijkt een beetje misplaatst, maar dat is juist de charme ervan. De muziek versterkt het verhaal: vergeet de regels, doe gewoon waar je goed in bent en heb er plezier in. Ik denk dat dat een van de redenen is waarom de muziek werkt in de originele series: het straalt plezier en vrijheid uit. De muziek die Yoko Kanno samen met de Seatbelts schreef en uitvoerde is iconisch, en hopelijk zal de nieuwe muziek die Kanno schrijft voor de nieuwe Netflix-serie dezelfde vibe vasthouden. Ik kijk er al naar uit.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack op Amazon.com (Vinyl uitgave) of Apple Music
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
- Vraag een nummer aan van deze soundtrack op StreamingSoundtracks.com
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- Tank! (3:30)
- Rush (3:34)
- Spokey Dokey (4:05)
- Bad Dog No Biscuits (4:10)
- Cat Blues (2:37)
- Cosmos (1:37)
- Space Lion (7:11)
- Waltz for Zizi (3:29)
- Piano Black (2:47)
- Pot City (2:14)
- Too Good Too Bad (2:34)
- Car 24 (2:49)
- The Egg and I (2:42)
- Felt Tip Pen (2:42)
- Rain (3:23)
- Digging My Potato (2:24)
- Memory (1:31)
Duur: 53 minuten
SUNRISE Music (1998)
