De filmfranchise Rambo, over de gelijknamige Vietnam-oorlogsveteraan, gespeeld door Sylvester Stallone, begon in 1982 met Rambo: First Blood. Een tweede en derde film volgden daarop snel in de jaren ’80. Deze drie films waren vrij vermakelijk, maar waar ik het meeste van hou is de muziek die door wijlen Jerry Goldsmith is gecomponeerd. Vooral het prachtige hoofdthema “It’s a Long Road” uit de eerste film. Na een onderbreking van 20 jaar verscheen er een vervolg, met de eenvoudige titel Rambo, in de bioscopen en omdat Goldsmith helaas niet meer onder ons was, werd de opdracht aan Brian Tyler gegeven om de muziek te schrijven. Meer dan tien jaar later, werd hem weer gevraagd de muziek te schrijven voor de naar verluidt laatste film in de serie, Rambo: Last Blood.
Ik verken altijd een soundtrack eerst voordat ik de film zie, en toen ik er naar luisterde, sprong er voor mij er niet echt wat uit. Echter, na het bekijken van de film begon de muziek meer betekenis te krijgen. De film kan in twee delen worden gesplitst: het eerste deel, zo’n twee derde van de film, gaat over Rambo de veteraan: een persoon, die nog steeds last heeft van zijn oorlogsgeschiedenis en die iets van zijn leven probeert te maken met zijn geadopteerde nieuwe familie. Tijdens dit deel hoor je steeds de muziek uit “Battle Adagio” die Tyler heeft geschreven voor de prequel, die ik in deze recensie het veteranenthema zal noemen. Het thema begint met een patriottistisch klinkende trompet, die me terugvoert naar Goldsmith’s muziek. De muziek na de trompet is een prachtig langzaam orkestwerk met prachtige melodieën en is te horen in vele nummers op dit album, zoals “Dusk”, “Sorrow”, “Homeward Bound” en “Sunset”. Er is ook een hint te horen van het thema in “Vengeance Eternal” voordat een verbazingwekkende orkestrale opbouw begint, die toewerkt naar een enorme – en zeer grimmige – climax.
Na een uiterst triest plotpunt, twee derde in de film, moet de veteraan terug in de soldaat veranderen die hij ooit was, en dat is waar het hoofdthema van deze film gaat schitteren. Het thema is te horen in het eerste nummer van het album, “Rambo: Last Blood”, een langzame melodie die bovenop een basis van percussie wordt gelegd. De manier waarop Tyler het thema heeft geschreven is perfect geschikt voor gebruik in montagescènes, zoals te horen is in “Prepare for War”. In “Unmistakable” is de melodie van het thema te horen zonder de percussie, waardoor een triest klinkende stuk ontstaat. Ik zou de film nog eens moeten bekijken om te zien waar deze muziek is gebruikt.
Als soldaat moet je vechten en er zijn momenten in de film waarop Rambo moet of – erger nog – zelfs wil vechten. Het is geen verrassing dat er af en toe een vleugje van het soldatenthema in de muziek voor de gevechtsscènes verschijnt, zoals bijvoorbeeld te horen is in de tweede helft van “Fatalism”, als aanloop naar de gevechtsscènes, “Rescue at Night”, “Blood and Fire” en “The Tunnels”. De gevechtsmuziek is, afgezien van de het af en toe verschijnen van het thema, niet veel meer dan percussie, snelle orkestrale patronen en wat elektronica. Om eerlijk te zijn, is niet zoveel muzikaliteit nodig voor deze scènes. Ze zijn snel, er zijn veel schreeuwende mensen die een gruwelijke dood sterven en met veel vuur, kogels en explosies. Met al deze extra geluiden en lawaai is er niet echt ruimte voor een melodie.
Waar Brian Tyler veel van Jerry Goldsmith’s muziek heeft hergebruikt in Rambo, heeft deze film dat minder, maar de geest van Goldsmith is nog steeds te horen in “The Range”. Niet alleen bevat het nummer het iconische hoofdthema van Goldsmith, maar je hoort ook muziek van “Another Time” uit het Rambo III album.
Een van de belangrijkste dingen voor mij in filmmuziek is dat het gebruikt kan worden om een verhaal te vertellen, en voor deze soundtrack heeft Brian Tyler een geweldige prestatie geleverd. Vooral het gebruik van het veteranen- en het soldatenthema deden mijn hart sneller kloppen terwijl ik de film aan het kijken was, wat de gemoedstoestand van Rambo tijdens de film benadrukte. Het is een beetje een uitdaging om de film te herbeleven door naar dit album te luisteren, omdat de tracks niet chronologisch geordend zijn, waardoor het een beetje een puzzel is om de tracks aan bepaalde scènes te koppelen. Bovendien is de muziek, als een op zichzelf staand album, voor mij niet zo interessant om naar te luisteren. Ik vind veel heldhaftige thema’s, die Brian Tyler voor films heeft geschreven, leuk, maar Rambo is geen held, dus hij heeft er geen nodig, waardoor het hoofdthema er niet echt uitspringt. Het veteranenthema is naar mijn mening een meesterwerk, maar het is oorspronkelijk geschreven voor de prequel. Ik zou deze soundtrack omschrijven als een goede muzikale ondersteuning voor de film, succesvol uitgevoerd, maar ik luister liever naar andere, meer melodieuze en heroïsche filmmuziek van Brian Tyler. Echter, als je het niet erg vindt dat je filmmuziek minder melodie is, met geweldige implementaties van het thema, dan moet je deze zeker eens beluisteren.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack digitaal Amazon.com of iTunes
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- Rambo: Last Blood (2:55)
- The Ranch (3:12)
- Dusk (2:36)
- Unmistakable (3:17)
- Sorrow (2:07)
- Vengeance Eternal (2:31)
- Homeward Bound (3:20)
- Fatalism (3:11)
- Destination (3:35)
- John and Gabrielle (5:01)
- Rescue at Night (4:25)
- Concussed (3:27)
- Blood and Fire (4:02)
- Outnumbered (6:05)
- Love Unconditional (3:12)
- U-Turn (2:35)
- Because of You (3:49)
- They Will Come Back (2:02)
- We Will Find Him (5:17)
- The Tunnels (1:02)
- Higher Aspirations (1:41)
- Preparing for War (3:01)
- Sunset (2:30)
Totale lengte: 1 uur en 15 minuten
Lakeshore Records (2019)
