We zitten momenteel nog steeds in het awards seizoen, met de bekendmaking van de Golden Globes winnaars en de Oscarnominaties. Het is ook de periode waarin ik nog zoveel mogelijk soundtracks probeer te beluisteren voor de awards waaraan ik meewerk. Voor dit Spotlights-artikel wil ik beide graag combineren door al deze nominaties onder de loep te nemen. Ik heb al een Spotlight over Babylon geschreven, en ook over The Fabelmans kun je op deze site een leit-recensie vinden, maar er zijn nog veel andere nominaties waar ik over wil vertellen. Vergeet ook zeker mijn conclusie onderaan de Spotlights in dit artikel niet.
Guillermo del Toro’s Pinocchio – Alexandre Desplat
Twee Pinokkio-films kwamen er dit jaar uit, en twee streamingplatforms brachten ze uit: Pinocchio op Disney+, een hervertelling van Disney’s klassieke tekenfilm, en Guillermo del Toro’s Pinocchio op Netflix. Op die laatstgenoemde wil ik ingaan omdat zijn score, die door Alexandre Desplat gecomponeerd is, is genomineerd voor vele awards, waaronder een Golden Globe. De film is best interessant omdat hij niet alleen duisterder is dan ik verwachtte, maar ook omdat het een stop-motion animatie is, waardoor de film een verfrissende en opwindende kijkervaring is. De film bevatte ook liedjes, wat ik niet had verwacht, met muziek van Desplat en met teksten van Roeban Katz. De melodieën van de liedjes worden gebruikt voor enkele thema’s in de filmmuziek, samen met een handvol andere thema’s. Wat me ook verraste was dat de muziek opbeurend is, zelfs tijdens de sombere momenten in het verhaal. De muziek die Desplat schreef, maakte me niet zo enthousiast als andere muziek van hem, maar het is niettemin een degelijke score. Het verbaasde me dat hij dit jaar niet is genomineerd voor een Oscar.
All Quiet On The Western Front – Volker Bertelmann
Een van de verrassingen in de nominaties voor de Oscars voor Beste Muziek dit jaar is All Quiet On The Western Front van Volker Bertelmann en dat maakte me nieuwsgierig naar de soundtrack. Ik hoopte aangenaam verrast te worden door de muziek, maar dat was helaas niet het geval. Terwijl ik op dit moment naar zoveel soundtrack-albums aan het luisteren ben, is het onmogelijk om bij elke score te kijken hoe het in de film werkt, wat waarschijnlijk wel nodig is voor de muziek die Bertelmann schreef voor All Quiet On The Western Front. In de muziek zijn enkele emotionele melodieën te horen, zoals bijvoorbeeld in “Flares”, maar de meeste delen zijn meer klankbeelden en sound design, wat de muziek voor mij onaangenaam maakt om naar te luisteren. Als een liefhebber van melodieën en allerlei emoties in de muziek, moest ik moeite doen om het album af te luisteren om een beeld te krijgen van deze Oscar-genomineerde soundtrack.
The Banshees of Inisherin – Carter Burwell
Een van de soundtracks die genomineerd is voor zowel de Oscars als de Golden Globes is de muziek voor The Banshees of Inisherin van Carter Burwell. De score is niet traditioneel, want ook al speelt de film zich in Ierland af, de muziek weerspiegelt dat niet. Voor het grootste deel van de filmmuziek gebruikt Burwell slechts een handvol instrumenten zoals de marimba, dwarsfluiten en een Indonesisch percussie-instrument: de gamelan. Hij gebruikt deze instrumenten om enkele thematische ideeën in de muziek te integreren. Met slechts 33 minuten is het album niet erg lang, maar toch werd de muziek voor mij repetitief. Als je het album goed beluistert, hoor je wel wat variaties in de muziek, maar als je ernaar aan het luisteren bent terwijl je iets anders aan het doen bent, zijn deze details moeilijk te onderscheiden.
Women Talking – Hildur Guðnadóttir
De meeste componisten die ik in dit artikel noem, zijn al eerder genomineerd, waaronder ook Hildur Guðnadóttir, die heel wat prijzen won voor haar werk aan Chernobyl en Joker. Toen ik naar haar eerdere werk luisterde, had ik de indruk dat zij graag sound design verkiest boven melodieën. Om die reden was ik aangenaam verrast door de vele melodieën in de muziek voor Women Talking, een dramafilm over vrouwen die worstelen met seksueel misbruik. Deze melodieën worden voornamelijk uitgevoerd op allerlei snaar- en strijkinstrumenten. Het album bevat slechts 26 minuten aan muziek, maar de meeste nummers maken het de moeite waard om naar te luisteren. Vooral het hoofdthema voor de film, met zijn pakkende melodie, die te horen is in “Speak Up”, is uitzonderlijk goed gedaan. Het komt vaak voor, maar telkens in een andere variatie, waardoor de muziek de moeite waard blijft.
Everything Everywhere All at Once – Son Lux
De grootste verrassing voor mij dit jaar gedurende het prijzenseizoen van dit jaar is de Oscarnominatie voor de film Everything Everywhere All at Once, met muziek van de Amerikaanse experimentele band Son Lux, bestaande uit de bandleden Ryan Lott, Rafiq Bhatia en Ian Chang. Ik was erg verrast omdat ik in mijn kring van soundtrackliefhebbers nog niet van hen had gehoord. Toen ik het bijna twee uur durende album beluisterde, wist ik waarom: de muziek is vrijwel uitsluitend gemaakt om de film te ondersteunen met allerlei muzikale klanken en patronen. Zonder de context van de beelden springt de muziek er voor mij niet uit tussen de vele albums die ik de afgelopen weken aan het beluisteren ben.
Ziedaar: mijn mening over de meeste nominaties voor Beste Muziek voor de belangrijke awards. Zoals je kunt zien, ben ik over de meeste niet al te enthousiast. Als ik naar de nominaties van de belangrijkste prijzen kijk, zoals dus de Oscars, de BAFTAs of de Golden Globes, zie ik een trend dat er filmmuziek wordt genomineerd die bij een briljante film hoort. Mijn voorkeur gaat uit naar filmmuziek die goed werkt in een film en de kwaliteit van de film naar een hoger niveau tilt, maar die ook uitstekend is zonder de context van de film, en bij voorkeur iets verfrissends of nieuws toevoegt. Als je benieuwd bent naar wat ik heb zou hebben gekozen, ik ga over een paar weken mijn eSWay Awards bekendmaken.
