In het tweede Spotlights-artikel, waarin ik enkele soundtracks bespreek die in 2022 zijn uitgekomen, kijk ik naar een paar soundtracks die ik beluisterd heb toen ze uitkwamen, maar waarvoor ik nog niet in de gelegenheid ben geweest om er een degelijke recensie over te schrijven.
Prey – Sarah Schachner
Prey is de recentste film in de Predator-franchise en speelt zich af in de 18e eeuw, honderden jaren voor de gebeurtenissen uit de andere Predator-films. De tegenstander van een dodelijke buitenaardse Predator is in Prey een vrouwelijke indiaanse krijger. De muziek is geschreven door Sarah Schachner, die je misschien niet kent, maar die al wel heeft gecomponeerd voor spraakmakende projecten, waaronder de populaire videospellen Call of Duty en Assassin’s Creed. Haar muziek voor Prey is gebaseerd op twee thema’s: één voor de Predator en één voor de krijger. Beide zijn fantastisch op hun eigen manier en fraai geïntegreerd in de muziek. De Predator wordt muzikaal weergegeven door ruwe en donker klinkende muzikale patronen, uitgevoerd door lage strijkers. Het thema voor de krijger daarentegen is een schitterend melodieus stuk en is het beste te horen in “Naru’s Way”, dat ik als een van de beste nummers uit 2022 beschouw.
Metal: Hellsinger – Two Feathers
Metal: Hellsinger is een interessant computerspel. Het is een first-person shooter in een helse wereld waarin muziek essentieel is omdat je de meeste schade aanricht door je wapen op het ritme van de muziek af te vuren. Zoals de titel al aangeeft, is het muziekgenre waarop je het spel probeert te verslaan brute metal. Componistenduo Two Feathers heeft een briljante soundtrack gecreëerd met spetterende metalnummers, waarvoor ze zangers van bands zoals System of a Down, Arch Enemy, Trivium en nog veel meer hebben gestrikt. Helaas is er slecht nieuws met betrekking tot deze grandioze soundtrack als je een metalfan bent: de muziek is niet uitgebracht. Naast enkele onofficiële uploads op het internet is er slechts één officiële registratie van een live concert op YouTube te vinden. Het ontbreken van een officiële soundtrackrelease is teleurstellend omdat meer mensen zouden moeten kunnen genieten van de uitstekende muziek die Two Feathers heeft geproduceerd.
Nope – Michael Abels
Michael Abels, die de muziek componeerde voor Jordan Peele’s horrorfilms Get Out en Us, is een van de meest gewaardeerde horrorcomponisten van de afgelopen tijd. Abels schreef ook voor hun derde samenwerking Nope. Een van Abels’ sterke punten is het combineren van standaard muzikale horroruitdrukkingen met liedjes en andere muzikale elementen en wat dan ook opvalt aan de muziek voor Nope zijn de verschillende muzikale stijlen. In sommige nummers hoor je Morricone-achtige westernmuziek en in het latere deel van het album wordt de muziek meer actiegestuurd met wat meer orkestraal werk. Ik vind het interessante filmmuziek met enkele heerlijke nummers, zoals “Nope” en “The Run”, maar er zijn natuurlijk ook veel delen te vinden die gemaakt zijn om de horror op het scherm te ondersteunen en die op zichzelf niet zo boeiend zijn om naar te luisteren.
Amsterdam – Daniel Pemberton
Een van de meest fascinerende componisten voor mij is Daniel Pemberton. Elke soundtrack die hij schrijft, bevat iets vernieuwends, verfrissends of eigenaardigs. Het streven naar een unieke soundtrack wilde hij ook bereiken voor de muziek voor de komedie Amsterdam. Zoals hij in zijn praatje in Utrecht vertelde, wilde hij de houtblazers uit een orkest in de schijnwerpers zetten. De familie van de houtblazers bestaat uit vele instrumenten, zoals dwarsfluiten, hobo’s, saxofoons, klarinetten en fagotten, en elk van hen heeft verschillende formaten voor verschillende klanken en toonhoogtes. In de meeste nummers is een groep van deze instrumenten te horen, met af en toe andere instrumenten zoals percussie, harp en soms orkestrale elementen eraan toegevoegd. Toch blijft de nadruk liggen op de houtblazers, wat resulteert in vrolijke en originele filmmuziek.
