Er zijn twee redenen waarom er de afgelopen weken geen artikelen zijn verschenen op Soundtrackwereld. De eerste daarvan is dat ik me concentreer op het afronden van mijn top vijf lijsten voor de IFMCA Awards en de tweede reden is dat ik een week op vakantie ben geweest. De Oscarnominaties werden aangekondigd terwijl ik afwezig was, wat een uitstekende gelegenheid biedt om beide activiteiten te combineren door de Oscarnominaties voor Beste Muziek te bespreken. Ik hoef niet alle nominaties in dit artikel uit te lichten, want ik heb al recensies over Oppenheimer and Indiana Jones and the Dial of Destiny geschreven. Mijn gedachten over de andere drie nominaties in Spotlight-formaat kun je hieronder vinden.
Killers of the Flower Moon – Robbie Robertson
Een van de nominaties is de muziek uit Killers of the Flower Moon, gecomponeerd door Robbie Robertson. Robertson had al wat filmmuziek geschreven in zijn carrière, maar helaas zal Killers of the Flower Moon zijn laatste zijn omdat hij afgelopen augustus aan kanker is overleden. Hij gebruikte een kleine groep muzikanten voor de filmmuziek, met een primaire focus op gitaren, om de jaren ’20 sfeer van de film weer te geven. Elk nummer is een op zichzelf staand stuk met een duidelijk begin en einde, waardoor ze zeer geschikt zijn om zonder de film te beluisteren. Hoewel elk nummer goed geïmplementeerd is met interessante en nieuwe melodieën, mis ik een beetje samenhang tussen de nummers.
American Fiction – Laura Karpman
De muziek voor American Fiction, geschreven door Laura Karpman, was een verrassing voor me. Karpman, die ik de afgelopen jaren heb leren kennen als componiste voor verschillende Marvel shows, schreef een acceptabele jazzy score voor de film, wat heel anders is dan wat ik van haar had verwacht. Zoals de meeste jazzscores is de muziek op zichzelf vermakelijk om naar te luisteren. Ik heb de film nog niet gezien, maar ik ben geïnteresseerd in hoe de muziek voor de scènes werkt. Het verhaal van de film, dat draait om een Afro-Amerikaanse schrijver die een boek schreef als satire maar in plaats daarvan werd gezien als grote literatuur, vraagt namelijk niet echt om jazzmuziek.
Poor Things – Jerskin Fendrix
Als ik denk aan de filmmuziek voor Poor Things van Jerskin Fendrix, is het eerste wat in me opkomt dat het “Weer zo eentje”-soundtrack is. Wat ik bedoel met die uitspraak is dat als je ernaar luistert in de context van de film, de muziek eruit zal springen, met een sterke focus op sound design. Als je het daarentegen los aanhoort, is het geen prettige luisterervaring. Je vindt veel ongebruikelijke klanken in de muziek, zoals ontstemde snaren of een stel noten die niet bij elkaar horen. Het is waarschijnlijk een fantastisch voorbeeld voor collega-componisten of andere muzikanten om de noten te ontleden om te zien wat Fendrix heeft gedaan, maar het is geen soundtrack die je op de achtergrond aan zou zetten om gewoon van te genieten.
Traditioneel gezien zijn de nominaties voor de Oscars altijd veilig gekozen. Alleen als een film goed aangeschreven staat, maak je kans om genomineerd te worden. Ik heb een grote hoeveelheid filmmuziek aangehoord die dit jaar is uitgekomen en geen van de drie Spotlights in dit artikel sprong er voor mij uit. Dat betekent niet dat het geen geweldige filmmuziek is. Oppenheimer en Indiana Jones zijn al goede nominaties, maar American Fiction en Killers of the Flower Moon zijn ook goed uitgevoerde soundtracks. Muziek als Poor Things is daarnaast gewoon niets voor mij. Als je benieuwd bent naar wat voor soort soundtracks ik een award waardig vind, zal ik in de komende weken mijn eSWay Awards bekend maken.
