Nadat ik de soundtrack van Mission: Impossible – Fallout, gecomponeerd door Lorne Balfe, verkend had, twijfelde ik of ik deze wel wilde recenseren: ik heb zijn muziek voor Pacific Rim: Uprising al onder de loep genomen, wat niet echt positief was. Mijn eerste gedachten over zijn muziek van de nieuwste toevoeging aan de Mission: Impossible-franchise was ook niet erg positief. Ik was van plan om deze soundtrack naast mij neer te leggen en op andere te concentreren. In de tussentijd was deze muziek wel onderwerp van discussie op het Internet tussen filmmuziekcritici met veel commentaar over de muziek, maar er waren ook heel wat mensen die de muziek wel goed vonden. Na het zien van de film, kwam ik tot de conclusie dat ik heel graag mijn gedachten over deze soundtrack wilde opschrijven.
Als je mensen hoort praten over Mission: Impossible-films dan denk je meestal aan twee dingen. Het eerste is waarschijnlijk Tom Cruise, aangezien hij al meer dan 20 jaar deel uitmaakt van deze franchise en het tweede is het iconische thema gecomponeerd door Lalo Schifrin. Bijna elke Mission: Impossible-film heeft een andere componist voor de muziek gezorgd, met grote namen als Danny Elfman, Hans Zimmer, Michael Giacchino (voor twee films) en Joe Kraemer. Elke componist heeft de muziek in zijn eigen stijl geschreven. De variatie van Lorne Balfe op het thema is te horen in “Fallout”, met groots klinkende akkoorden in het koper tezamen met bongo’s. In “Mission: Accomplished”, voegt hij er ook een koor aan toe. Voor de rest van de muziek, vat het eerste nummer “A Storm Is Coming” zijn visie perfect samen: nog meer massieve koperen akkoorden en bongo’s – heel veel bongo’s. Voor deze score gebruikte hij 12 percussionisten om de bongo’s te spelen en vele andere melodische lijnen en ritmes werden ook door een groot aantal muzikanten uitgevoerd. Het album is meer dan 90 minuten lang en bestaat grotendeels uit muziek om de actiescènes aan te vullen tezamen met heel veel percussie – meestal met bongo’s – en eenvoudige melodielijnen en simpele muzikale patronen die eroverheen liggen. Veel nummers kunnen hier als voorbeeld genoemd worden. Degenen die voor mij het meest opvielen, waren “A Terrible Choice”, “And The Warrior Whispers Back” en “Escape Through Paris.” Dit laatste nummer eindigt met een korte versie van het beroemde Mission: Impossible-thema, maar bevat ook het hoofdthema dat door Balfe voor deze film was geschreven: een patroon van drie lange noten die klinken als de eerste drie noten in het oude Mission: Impossible-thema. Net als bij de bongo’s is het door de hele score te horen, met “Kashmir” als het beste voorbeeld. De slechteriken krijgen niet echt een thema. Het enige dat in de buurt komt is een patroon van een paar noten op de piano die op bepaalde plekken te horen zijn, zoals bijvoorbeeld in “Good Evening, Mr. Hunt”, “No Hard Feelings” en “The White Widow”.
Terwijl ik aan het onderzoeken was wat andere filmmuziekliefhebbers leuk of niet leuk vonden aan de muziek, kwam ik erachter dat de meeste positieve reacties meestal het argument gebruikten dat de muziek heel goed in de film past, wat een argument is dat ik veel vaker in het algemeen hoor over filmmuziek. Hoewel ik het ermee eens ben dat de muziek meestal prima in een film past, ben ik er ook van overtuigd dat goede filmmuziek de emoties van het publiek behoorlijk kan beïnvloeden zonder dat ze het zelf doorhebben. Om dit principe een beetje verder uit te leggen, wil ik graag twee achtervolgingen als voorbeeld nemen die deze film heeft: Eén was waar Ethan Hunt allerlei gekke stunts op een motor deed, terwijl ik op de achtergrond alleen maar de bongo’s kon horen met nauwelijks melodieën erbij, waardoor de hele reeks saai op mij overkwam. De tweede achtervolging was nog erger: tijdens de hele scène was er zelfs helemaal geen muziek. Ik denk dat het grootste probleem met de muziek is dat terwijl de film veel actiescènes heeft, de muziek die op de achtergrond speelt, geen emotie uitstraalt. Als je je afvraagt hoe een actiescène zou hebben geklonken waar wel thema’s, bongo’s, emoties en koorstukjes in zijn verwerkt, dan heb je geluk, want “Stairs and Rooftops” is precies dat. Dit nummer onderscheidt zich van al de andere op dit album en als Balfe de muzikale benadering van dit nummer in alle actiereeksen zou hebben gebruikt, zou deze soundtrack voor mij een veel leukere luisterervaring zijn geweest. Het is precies wat ik muzikaal wil horen wanneer ik actiescènes van een film aan het kijken ben.
Om af te sluiten, ik denk niet dat dit goede filmmuziek is voor de Mission: Impossible franchise. Allereerst denk ik dat de muziek in een richting is gegaan die minder past bij het iconische thema van Schifrin. Ten tweede, zoals ik eerder al zei, is het grootste probleem van deze soundtrack de afwezigheid van emotie in de meeste nummers. Misschien was het beter geweest als er wat meer muziek was weggelaten op het album om het compacter te maken. Het zou de hoogtepunten “Fallout”, Mission: Accomplished” en “Stairs and Rooftops” meer laten opvallen. Voor mij klinkt dit album als kwantiteit boven kwaliteit. Sommige mensen geven de voorkeur aan om alle muziek die tijdens de film is gespeeld, inclusief alle stompzinnige bongo’s en akkoorden te luisteren. Ik geef de voorkeur aan minder muziek met meer diepgang en emoties.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack op Amazon.com of iTunes
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
Lijst van nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- A Storm Is Coming (1:12)
- Your Mission (2:14)
- Should You Choose To Accept… (2:34)
- The Manifesto (1:44)
- Good Evening, Mr. Hunt (4:19)
- Change Of Plan (5:47)
- A Terrible Choice (2:54)
- Fallout (1:30)
- Stairs And Rooftops (6:00)
- No Hard Feelings (4:20)
- Free Fall (4:14)
- The White Window (4:42)
- I Am The Storm (2:07)
- The Exchange (5:54)
- Steps Ahead (1:02)
- Escape Through Paris (5:05)
- We Are Never Free (6:57)
- Kashmir (4:29)
- Fate Whispers To The Warrior (3:54)
- And The Warrior Whispers Back (3:56)
- Unfinished Business (1:49)
- Scalpel And Hammer (5:10)
- The Syndicate (6:00)
- Cutting On One (3:42)
- The Last Resort (2:55)
- Mission: Accomplished (1:15)
Totale lengte: 1 uur en 35 minuten
Paramount Music (2018)
