Op Soundtrackwereld proberen we de interviews een beetje te spreiden en om een of andere reden is het interview dat we met niemand minder dan Don Davis hebben gehouden, nog niet gepubliceerd. Daar brengen we nu verandering in. Het gesprek werd gehouden tijdens het Krakau Filmmuziek Festival in mei 2019, waar Davis voor gevraagd was om de wereldpremière van de vertoning van Bram Stoker’s Dracula met live-orkest te dirigeren. Een aantal vragen over The Matrix waren natuurlijk onvermijdelijk, maar we spraken ook over het dirigeren van Dracula en over zijn carrière als arrangeur. Dit interview werd gehouden op 17 mei 2019 en vond plaats voor de officiële aankondiging van de vierde Matrixfilm. Op het moment van de publicatie van dit artikel is er nog geen officiële componist voor de muziek van de film aangekondigd.
Anton Smit: Voor mijn eerste vraag: Je bent de hele wereld over geweest om je muziek te dirigeren voor een live vertoning van The Matrix. Hier in Krakau dirigeer je ook de wereldpremière van een live vertoning van Bram Stoker’s Dracula. Neem je alleen opdrachten aan met Keanu Reeves in de hoofdrol?
Don Davis: *lacht* Nee. Ik doe alleen wat zij me opdragen, niets meer dan dat. Ik denk dat Keanu’s optreden in Dracula een beetje ongelukkig. Hij werd door de critici in de grond geboord. Het was duidelijk niet de juiste rol voor hem.
AS: Heb je dan Keanu Reeve’s optreden recht gedaan, met je muziek in The Matrix?
DD: Ik denk dat ik dat wel heb gedaan. Hij was perfect voor die rol, want hij was als acteur een soort van ‘Tabula rasa’, een onbeschreven blad. Dat is een beetje wat het personage inhield: Hij was de redder, maar ook de weerspiegeling van iedereen. Hij was daar perfect voor. Hij was briljant als Neo, geen twijfel over mogelijk.
AS: Laten we het verder hebben over The Matrix, de film waar je het meest bekend om bent. Mensen zien je als “The Matrix componist”. Zie je dat als een vloek of een zegen?
DD: Ik zie dat als een zegen. Ik ben er trots op en ik ben erg blij dat ik met die trilogie geassocieerd word. Ik heb daar absoluut geen spijt van.
AS: Je hebt niet het idee dat het de rest van de muziek, die je voor films en televisie geschreven hebt, ondermijnt?
DD: Nee, ik zou zeker minder werk hebben gekregen als ik The Matrix niet had gedaan. Ik zie het feit dat ik de componist van The Matrix ben geweest op geen enkele manier als een risico.
AS: Er gaat een gerucht rond op het internet over een reboot van, of een vervolg op, The Matrix. Dat zette me aan het denken. Als de film recent was uitgekomen, zou je er andere muziek voor geschreven hebben?
DD: Dat is een interessante vraag. The Matrix zoals die toen was, zou vandaag niet op die manier gemaakt zijn. Het past niet in het plaatje van wat studio’s zoeken, voor massavermaak. Er wordt te veel gesproken en is een te diepgaand concept. Ik denk dat het duidelijk is dat het nu nooit op die manier zou worden gedaan. Dus de hypothetische vraag is, als dezelfde film vandaag werd gedaan, zou ik het op een andere manier benaderen? Ja dat zou ik.
AS: Laten we het over iets anders hebben. We hadden de wereldpremière van een live vertoning van Bram Stoker’s Dracula, met live muziek geschreven Wojciech Kilar, die je dirigeerde. Wat was precies jouw rol in dit project, naast het dirigeren?
DD: Als vertolker van de muziek, en niet de bedenker ervan, was het mijn taak als dirigent om de muziek in de geschreven noten te ontdekken en er het beste erin naar boven te brengen en om het beste van het orkest naar voren te brengen, voor zover mijn capaciteiten dat toelaten. Als ik de muziek had gecomponeerd, zou ik zeer kritisch zijn geweest over hoe de muziek in het plaatje past en dat alles. Dat is niet de rol van de vertolker. De rol is om de muzikaliteit in de noten te vinden en dat naar buiten te brengen, en dat is wat ik heb proberen te doen.
AS: Is dat ook iets dat voortkomt uit jouw ervaring als arrangeur?
DD: Ja, ik denk dat elke dirigent dingen als balans zou aanpassen, als arrangeur zou ik daar op proberen te anticiperen. Balanskwesties liggen erg gevoelig. Maar het is de verantwoordelijkheid van de dirigent om het orkest in balans te brengen, zodat je de melodieën en motieven, die je moet horen, begeleidend hoort, het moet ondersteunen en niet domineren. Elke dirigent die dat kan, zal de muziek in die zin benaderen.
AS: Je hebt voor andere collega’s zoals Alan Silvestri en James Horner gearrangeerd. Hoe heeft het je eigen manier van componeren beïnvloed?
DD: Eigenlijk was het een geweldige ervaring, want er is geen betere manier om echt te begrijpen hoe een componist filmmuziek schrijft dan door zijn muziek te arrangeren. Al die componisten hadden heel duidelijke kwaliteiten die ik heb geprobeerd te absorberen. Het was echt een goede ervaring, iets wat ik kan aanbevelen. Het arrangeren leidt niet noodzakelijkerwijs tot een carrière als componist, maar in mijn geval was de ervaring om nauw met deze echte meesters te mogen werken een leerzame ervaring.
AS: Mijn laatste vraag gaat over The Matrix, die je waarschijnlijk al een miljoen keer eerder hebt gehoord: zou je de rode of de blauwe pil hebben genomen?
DD: Hmmm. Dat is een goede vraag.
AS: Die vraag is je niet eerder gesteld?
DD: *lacht* Ik probeer deze keer eerlijk te zijn. Dat is een interessante vraag, want in het verhaal heeft Cypher spijt van dat hij de rode pil heeft genomen en hij had gelijk. De realiteit voor hem was smerig eten, het de hele tijd koud hebben en iemand die hem telkens vertelt wat hij moest doen. Dat is geen erg prettige realiteit. Accepteer je dan een comfortabel leven dat bullsh*t is of accepteer je een ellendig leven dat echt is. Wat zou je kiezen? Ik weet het niet. Ik denk dat ik voor de bullsh*t ga!
