Na ABZÛ is The Pathless het tweede computerspel van de gamestudio Giant Squid. Creatief directeur en oprichter Matt Nava heeft als ‘art director’ bij Thatgamecompany een behoorlijke reputatie opgebouwd met Journey. WatABZÛ en Journey gemeen hebben, zijn het mooi in beeld brengen van een verhaal, de gamedesign en het introduceren van een nieuwe wereld door de ogen van één enkel personage dat door deze wereld reist. Wat beide ook gemeen hebben is de muziek van Austin Wintory, die voor beide spellen fantastisch werk heeft geleverd. Ik beschouw Journey als een van de beste soundtracks voor computerspellen, wat me behoorlijk nieuwsgierig maakte naar wat voor muziek Wintory voor The Pathless geschreven heeft.
Voordat we dieper ingaan op het spel en de manier waarop de muziek wordt gebruikt, moeten we eerst over het hoofdthema hebben, omdat ik dat als een van Wintory’s sterke kanten beschouw. Meestal gaat Wintory bij dit soort spellen voor een eenvoudige melodie in het hoofdthema, wat ook het geval is voor The Pathless, zoals te horen is in het eerste nummer “None Have Returned”. Naast de prachtige melodie is er ook heel slim gebruik gemaakt van de instrumentkeuze, wat het gemeenschappelijke thema is voor de hele soundtrack. Naast een nyckelharpa, een uit Zweden afkomstig instrument dat de hoofdmelodie speelt, is er ook een prominente rol weggelegd voor Tuvaanse keelzang van The Alash Ensemble. Meer verbazingwekkende etnische traditionele instrumenten uit verschillende werelddelen, waaronder houten fluiten, luiten, een oed, een viola da gamba en nog veel meer, zijn niet alleen in het eerste nummer te horen, maar op de hele soundtrack. Er zijn wel wat orkestrale elementen, maar die zijn, op de hoorns na, niet zo prominent aanwezig, iets waar ik later in deze recensie op in zal gaan.
Volgens de video’s van Wintory was het zijn doel om met al deze verschillende traditionele instrumenten muziek te maken die klinkt alsof deze van over de hele wereld komt en tegelijkertijd nergens vandaan. Dit klinkt misschien een beetje tegenstrijdig, maar het is logisch als je bedenkt dat elk instrument op zichzelf vertrouwd klinkt, maar de ongebruikelijke combinatie maakt het onwennig, omdat je de klanken in een andere situatie hoort.
Een van de sterke punten van Wintory, naast het creëren van prachtige hoofdthema’s, is het bedenken van muziek, perfect geschikt voor de speelervaring en voor de wereld waarin de speler zich bevindt. Het spel gaat over een jager, die naar een eiland reist om een oude vloek te proberen op te heffen. Zij en haar trouwe adelaar worden geïntroduceerd in de nummers “None Have Returned”, “A Shroud over the World” en “Gateway”, die prachtige versies van het hoofdthema en andere melodieën bevatten, ondersteund door de traditionele instrumenten. Na de introductie begint de essentie van het spel, dat vier grote rotaties van gelijkwaardige speelelementen bevat, voordat het slotgedeelte begint. Elke rotatie bestaat uit het verkennen van een van de delen van het eiland door de jager en het oplossen van puzzels met behulp van haar adelaar en boog. Na het oplossen van alle puzzels in dat deel, moet ze een enorm vlammend spiritueel beest achtervolgen en verslaan. Als de strijd voorbij is, zuivert de jager het beest van het kwaad en herstelt het in zijn ware, goedaardige vorm. Daarna moet de speler deze rotatie herhalen in een nieuw gebied van het eiland.
Deze rotaties komen goed tot uiting in de muziek op dit album. Elk rotatie begint met het verkenningsgedeelte met atmosferische muziek, zoals te horen is in “From the Antlers”, “The Redwood Steppe”, “The Plains” en “Into the Mountains”, die elegante melodieën bevatten van verschillende instrumenten, die de jager vergezellen op haar zoektocht. De muziek voor de beestgevechten is te horen in “Cernos”, “Sauro”, “Nimue” en “Kumo” en ze omvatten de hele gevechtsreeks, van de achtervolging tot aan het zuiveren van het beest. Het slimme dat Wintory heeft gedaan is dat er één specifiek instrument dominant is voor elke rotatie en dat is goed te horen in de gevechtsmuziek. In “Cernos” is het de oed, de contrabas is dominant in “Sauro”, in “Nimue” is een bamboefluit veel te horen, en in “Kumo” ligt de nadruk op de basklarinet, maar deze instrumenten zijn ook aanwezig in de verkenningsmuziek van dezelfde rotatie, alleen minder prominent.
Toen ik voor het eerst naar de gevechtsmuziek luisterde, was ik nogal verbaasd hoe melodieus de muziek was voor zo’n duistere toonzetting. De muziek is snel, met allerlei rappe patronen, maar omdat het door veel van de traditionele instrumenten wordt gedaan, heeft het nog steeds enige schoonheid. De meeste instrumenten heb je al eerder op de soundtrack gehoord, met uitzondering van de hoorns. Wintory gebruikt deze alleen in de gevechtsmuziek, met luide en snelle patronen. Hij heeft tien hoorns opgenomen, verdeeld over twee groepen, waardoor ze sterk en krachtig klinken, maar je kunt ook de dialoog tussen beide kanten horen in sommige delen van de gevechtsmuziek.
Na het verslaan van het laatste beest komen we bij het eindspel, dat begint met prachtig gezang door zangeres Uyanga Bold in “The Floating Isle”. Het nummer “Impetuous Beast” begint met snelle gezongen patronen door Bold, samen met keelzang door The Alash Ensemble en eindigt met emotionele lijnen begeleid door een hint van het hoofdthema op de hobo. Het laatste gevecht met de voornaamste tegenstander is te horen in “The Path to Salvation”, dat begint met hoorns en percussie, samen met strijkers, keelzang en traditionele instrumenten. Maar dit slotgedeelte is meer dan alleen strijd en dit wordt weerspiegeld in de muziek door een emotioneel middendeel, dat zeer vastberaden overgaat in gevechtsmuziek met een meer dominante rol voor het hoofdthema. De finale is emotioneel en dramatisch, uitgevoerd door veel van de traditionele instrumenten. Het album zelf eindigt met de aftitelingslied “A Land, Which Was Not My Own”, een emotioneel werk, gezongen door Uyanga Bold in een vreemde taal.
Austin Wintory was al heel vroeg betrokken bij de ontwikkeling van dit spel en heeft er drie jaar aan gewerkt, en dat is echt te merken. Je kunt heel goed zien hoe de muziek en het spel in elkaar overlopen en hoe ze elkaar waarschijnlijk hebben beïnvloed. Het gebruik van alle verschillende traditionele instrumenten is een prachtig idee en maakt deze muziek uniek en om elke rotatie een eigen instrument te geven is een idee dat ik zeker kan waarderen. Austin Wintory is een componist die begrijpt wat voor soort muziek een computerspel nodig heeft en dat is niet anders voor dit spel. De muziek voor The Pathless is weer een prachtige soundtrack van een van de beste computerspelcomponisten.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack op Bandcamp, Black Screen Records, Amazon.com of Apple Music
- Luister naar deze soundtrack op Spotify.
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- None Have Returned (2:33)
- A Shroud over the World (3:46)
- Gateway (2:33)
- From the Antlers (6:16)
- Cernos (6:49)
- An Empty Monastery {3:30)
- The Redwood Steppe (3:22)
- Echoes of the Pathfinder (3:51)
- Sauro (7:53)
- The Rain Infects All Waters (5:53)
- The Plains (4:06)
- Nimue (7:50)
- Do You Not See That This World Is Broken? (3:09)
- Into the Mountains (5:40)
- The Cold Has Cured All Generosity (5:52)
- A Chill That Infests the Bones (3:16)
- Kumo (6:16)
- The Floating Isle (1:51)
- Impetuous Beast (2:29)
- The Path to Salvation (8:34)
- A Land, Which Was Not My Own (4:36)
Duur: 1 uur and 40 minuten
T-65b Records (2020)
