Krakau Filmmuziekfestival 2025

Read the article in English.

Als je een filmmuziekfan bent en vooral van filmmuziekcomponisten en live uitvoeringen van hun muziek, dan is het Krakau Filmmuziekfestival (FMF) in Polen de plek waar je moet zijn. Dit is geen willekeurige uitspraak van mij, want ik heb elke editie van dit festival bijgewoond sinds 2011 en heb er sinds 2017 over geschreven op deze website, waardoor deze claim enige waarde heeft. Deze editie zou wel anders zijn dan wat ik de afgelopen jaren gewend was, waar de organisatie voor minder gasten ging dan in voorgaande edities, maar degenen die wel waren uitgenodigd waren behoorlijk hoogstaand. Deze gasten waren Gustavo Santaolalla, Justin Hurwitz en Gabriel Yared, die samen vijf Oscars hebben ontvangen.

De concerten

Tijdens het festival, dat een hele week duurt, konden veel concerten worden bijgewoond. Helaas kon ik niet alle concerten bezoeken. Een ervan was The Saragossa Manuscript – film with live music dat op maandag de 26e werd uitgevoerd. Dit is een Poolse film uit 1965 en wat het concert nog interessanter maakte, was dat Krzysztof Penderecki de soundtrack ervoor schreef. Het resulteerde in een werkelijk unieke ervaring volgens degenen die wel bij het concert aanwezig waren. 

Op zondag 1 juni stonden er ook twee concerten op het programma. ‘s Middags was er een kinderconcert gepland, met verschillende liedjes uit tekenfilms. Omdat het voor Poolse kinderen was, boekte ik mijn vlucht terug naar huis al voor diezelfde avond, dus ik moest het concert verlaten na slechts 20 minuten te hebben bijgewoond. De organisatie kondigde ook een tweede concert aan, gepland voor zondagavond, met als titel Cinematic Piano: Aleksander Dębicz, waarin de Poolse componist Aleksander Dębicz voor de tweede keer naar het festival terugkeerde voor een pianoconcert. Gelukkig kon ik tijdens het festival nog steeds vier uitstekende, maar zeer uiteenlopende concerten bijwonen, waarvan ik voor elk een korte samenvatting zal geven. 

28 mei: Cinema Chorale: Choral Extravaganza 

Het eerste concert dat ik ging bijwonen stond in het teken van een koor. Het werd in een oude en schitterende kleine zaal gehouden, die deel uitmaakte van een kerk in het centrum van de stad en die ideaal was voor een klassiek koor. Daarom was ik nogal verbaasd toen een jong vrouwenkoor populaire liedjes uit films begon te zingen, aangezien ik het programma van tevoren niet had bestudeerd. Het koor was het Treble Choir van de Nazareth University in de Verenigde Staten, en ze zongen verschillende liedjes uit films en musicals. Een pianist ondersteunde het koor, maar ze hadden ook andere muzikanten meegenomen, die saxofoon, accordeon en cello speelden. Deze muzikanten ondersteunden het koor maar voerden ook solowerken uit om het publiek in deze kleine zaal te vermaken. Dit concert was een leuke verrassing.

29 mei: The Music of Gabriel Yared 

Het orkest Sinfonietta Cracovia is al vele jaren een vast onderdeel van de FMF. De afgelopen jaren is Dirk Brossé eredirigent van dat orkest geworden, dus het was geen verrassing om ze dit jaar allebei weer op de FMF te zien. Brossé bracht deze keer ook zijn goede vriend Gabriel Yared mee. Voor dit concert stond er een piano voor Brossé op het podium, waar Yared zelf het grootste deel van de avond aan zat. Hij speelde alle pianopartijen, maar greep ook meermaals naar de microfoon om het publiek toe te spreken en enkele van zijn thema’s uit te leggen.

We werden die avond getrakteerd op uitstekende muziek, waarbij de meeste stukken emotionele en delicate melodieën bevatten, voornamelijk uitgevoerd door de strijkerssectie van het orkest en de houtblazers. Op bepaalde momenten mochten andere delen van het orkest meedoen om de muziek naar een hoger niveau te tillen. Er was een koor aanwezig, maar die leden waren maar kort op het podium. In de eerste helft van het programma zongen ze maar een paar minuten, waardoor ik me afvroeg waarom ze er überhaupt waren, aangezien het de productiekosten van een concert aanzienlijk verhoogt. Bij de finale van het concert werd me duidelijk waarom ze er waren. Hun aanwezigheid was nodig om het ‘experimentele stuk’ op het programma uit te voeren, waar Yared bijna een jaar aan had gewerkt, getiteld “Yort” . Ik neem aan dat je het verhaal over Yared en de afwijzing kent. In dat geval kun je je voorstellen dat dit laatste stuk van de avond voor mij het hoogtepunt van het concert was, wat een toch al magische en intieme avond nog specialer maakte.

30 mei: La La Land In Concert

Elk jaar staat er op het FMF-programma een vertoning van een film met een live orkest, bij voorkeur van een spraakmakende film die in de Tauron Arena kan worden vertoond. Dit jaar was de enorme sportarena gevuld met mensen die La La Land wilden zien met live orkest en met Oscarwinnende componist Justin Hurwitz zelf als dirigent. Ik had de film nog nooit gezien, dus voor mij was het een opwindende ervaring om deze film voor het eerst te zien, met Hurwitz als dirigent van het orkest en het jazzensemble. Het was ook geweldig om te zien dat de originele pianist van de film Randy Kerber aanwezig was om zijn kunsten te laten horen. Terwijl je de film op het grote scherm bekeek, lieten de twee zijschermen de gebeurtenissen op het podium zien en het was erg vermakelijk om te zien hoe de handbewegingen van Sebastian op de piano in de film overeenkwamen met Kerbers bewegingen in werkelijkheid. 

Het was een vermakelijke avond, maar het was ook wat ik zou omschrijven als “erg Amerikaans”. Ik ben gewend dat uitgenodigde FMF-gasten openstaan voor enige interactie met fans voor het signeren van persoonlijke items en het maken van foto’s, maar in het geval van Hurwitz signeerde hij alleen officiële concert merchandise die je bij een stand moest kopen. Het is iets waar ik niet van hou, maar na het aanschouwen van de enorme rij die zich na het concert vormde voor de signeerstand, kan ik begrijpen waarom die regels er waren. Blijkbaar hadden meer mensen een leuke avond. Anders zou je niet lang in de rij willen staan voor een handtekening en een kleine woordenwisseling.

31 mei: FMF International Gala

De FMF richt zich elk jaar op verschillende onderdelen. Ze zetten muziek van Poolse componisten in het zonnetje, reiken prijzen uit en zetten internationale gasten in de schijnwerpers. Voor deze editie werden ze allemaal gecombineerd in één concert. De eerste helft was gericht op de prijzen en Poolse componisten, wat betekende dat er veel gepraat werd, maar de muziek tussendoor was erg goed. Ik vond vooral de stukken van Bartosz Chajdecki fantastisch, die ik al sinds 2011 volg en die me nooit teleurgesteld heeft. 

De tweede helft was behoorlijk emotioneel. Het begon met Robert Piaskowski die voor de laatste keer het podium betrad als artistiek directeur van het festival, een onderwerp waar ik later in dit verslag verder op in zal gaan. Het stond ook volledig in het teken van de muziek van Gustavo Santaolalla, die deze avond zou optreden samen met het het orkest en twee van zijn muzikanten. Het is de tweede keer dat ik hem zie optreden en de hoeveelheid emoties die hij uit een enkel snaarinstrument kan toveren is gigantisch. Hij voerde de muziek uit van zijn soundtracks, maar hij speelde en zong ook andere liederen die hij in de loop van zijn lange leven heeft geschreven. Aan het einde van de avond kreeg hij een staande ovatie van het publiek en alle muzikanten op het podium en het was duidelijk dat de ervaring hem diep raakte. Het was dik verdiend voor dit uitstekende optreden.

Panels

Tijdens de FMF kun je de hele dag door panels bijwonen, maar dit jaar waren ze iets anders. In voorgaande jaren kon je interactie hebben met de gasten op een locatie op het grote marktplein, maar tijdens de editie van dit jaar waren deze panels meer gericht op de technische aspecten van het schrijven van muziek voor media, wat geweldig is voor mensen die in de filmindustrie werken, maar minder voor soundtrackliefhebbers. Er waren wel meet-and-greets met de componisten, maar die werden op een andere locatie gehouden, verder weg van het stadscentrum. De meeste waren ook buiten en waren, in tegenstelling tot de panels in het centrum, erg oppervlakkig om ze toegankelijk te houden voor voorbijgangers. Na afloop van zo’n buitenpanel kon je echter naar de meeste gasten toe lopen voor een foto en een handtekening, en dat is een van de redenen waarom het Krakau Filmmuziekfestival zo geweldig is.

Wisseling van leiderschap

Tijdens deze editie vond er een belangrijke overgang plaats. Na 18 jaar treedt Robert Piaskowski terug als artistiek directeur van het festival. Ik ontmoette hem tijdens mijn eerste editie in 2011 en heb hem en het festival zien groeien. Terwijl het festival groter werd, onderhield hij ook het contact met mij en de fans die er al jaren kwamen. Hij begrijpt hoe belangrijk het is om deze liefhebbers tevreden te houden. Daarom blijf ik naar dit festival terugkomen en heb ik in al die tijd veel vrienden gemaakt, zowel binnen als buiten de filmmuziekindustrie, met als resultaat veel fantastische herinneringen door de jaren heen. Ik ben blij dat ik hem persoonlijk heb kunnen bedanken op het festival en ik wens hem het allerbeste toe.

Agata Grabowiecka zal Piaskowski opvolgen als de nieuwe artistiek directeur. Ik heb er alle vertrouwen in dat de FMF in goede handen is, want ik heb haar ook ontmoet in 2011, toen ze direct onder Piaskowski werkte als manager voor de FMF, en we hebben sindsdien contact gehouden tijdens verschillende festivals. Ik wens Grabowiecka veel succes en ik ben benieuwd wat zij de FMF zal gaan brengen.

Conclusie

Als je mijn verslagen van de vorige edities leest, met uitzondering van die corona-edities, dan zie je een trend. Zoals ik in mijn inleiding al zei, er waren minder grote concerten en zelfs minder belangrijke gasten aanwezig op deze editie. Maar tijdens deze editie van het festival ontstonden er, naast de uitstekende concerten, talloze geweldige ontmoetingen en kansen, waardoor deze editie een van de beste was. Ik kon boeiende verhalen horen van Gabriel Yared, een IFMCA Award uitreiken aan Dirk Brossé en Gustavo Santaolalla interviewen. Als ik deze dingen niet aan het doen was, bracht ik tijd door met veel mensen die het festival bezochten, om bij te praten, te eten of wat te drinken. Het Krakau FMF is, met zijn uitstekende en ervaren team, nog steeds een van de beste plaatsen om te zijn als je in de filmmuziekindustrie werkt of een soundtrackliefhebber bent, en het zal, nu met Grabowiecka aan het roer, nog vele jaren een van de beste blijven.

Foto’s