“Symphonic Chronicles of a Legendary Era”
Op vrijdag 29 september was het tijd voor mijn eerste concert van deze editie van Fimucité, in de mooiste concertzaal die ik ken: Auditorio de Tenerife met zijn fantastische architectuur. Het programma bestond uit allerlei soorten muziek uit de media gebaseerd op fantasie, en dan vooral gefocust op zwaarden en magie. Maar voor wij ons in deze wondere werelden konden wanen, konden we eerst luisteren naar de winnaar van de prijs voor de beste muziek uit een Spaanse film en voor beste Spaanse componist: Pascal Gaigne. Het eerste werk was uit The Lighthouse of the Whales, wat een saxofoonsolo in zich had. Dit was een uitstekende gelegenheid voor vriend van het festival, Kiki Perdomo, om deze solo te spelen op een sopraansaxofoon, waarbij hij werd vergezeld door een accordeonspeler. Het tweede werk van Gaigne was El Olivo. Dit bevatte ook accordeonmuziek, maar daarnaast ook een fantastische en emotionele solo op de cello.
Na deze twee wonderschone melodische stukken, kon het officiële programma met een knaller beginnen door middel van “Main Title” uit Beowulf. Naar mijn mening is Alan Silvestri heel goed in korte, maar krachtige thema’s. Een krachtig nummer heeft een krachtige dirigent nodig en Eímear Noone, gekleed in een krachtige outfit, was precies wie dit concert nodig had. Met haar aan het roer had Beowulf de kracht die het nodig had: heel het koor zong, het koper speelde de melodie op volle kracht, en een elektrische gitaar deed er nog een schepje bovenop. Het plotselinge einde wat dit nummer heeft, liet het publiek eventjes sprakeloos. Het volgende werk was het hoofdthema van Conan the Destroyer, wat ook een ferm nummer is, met voornamelijk sterke hoorns. Dit was een stuk wat een barbaar zoals Conan nodig heeft. Na een welkomstwoord van Noone konden we luisteren naar een paar prachtige nummers. The Sword and the Sorcerer begon met fantastisch spel van de hoorns. Daarna was het de beurt aan het spel Baldur’s Gate: Dark Alliance, met een belangrijke rol voor het koor, dat beangstigende tonen moesten zingen, en een krachtig einde, waar het koor en het orkest elkaar tegemoet kwamen. Hierna kwam The Beastmaster, dat met het thema begon dat ik persoonlijk heel goed ken.
Ik keek enorm uit naar het volgende werk: King Arthur: Legend of the Sword geschreven door Daniel Pemberton. Zoals je misschien hebt gelezen, vind ik deze soundtrack fantastisch. Het stuk dat het orkest speelde was “King Arthur: Legend of the Sword”. Het origineel is niet geschreven voor een orkest en is erg afhankelijk van de mix zoals die is gedaan in de studio. Ik moet toegeven dat het orkest goed zijn best heeft gedaan. Ik was wel een beetje teleurgesteld toen het publiek begon te applaudisseren, aangezien het orket “The Born King” niet had gespeeld. Naar mijn mening is dit werk prima geschikt voor een orkest. Blijkbaar was het orkest hier ook mee eens en tot mijn verrassing begonnen zij het toch te spelen, na een klein muzikaal tussenstuk. De solo werd gespeeld op een altviool en het klonk fantastisch: ik had kippenvel tijdens het spelen. Season of the Witch, geschreven door Atli Örvarsson, was het volgende werk op het programma. Het had een paar geweldige gedeelten voor het koor, en het orkest zorgde voor een krachtige ondersteuning. Muziek van componist Ennio Morricone was ook te horen tijdens het concert: een suite uit Red Sonja hoort gewoon in een concert zoals deze. Ik ken deze suite best goed en was heel blij met deze uitvoering.
Naast dirigent is Eímear Noone ook een componist. We konden naar muziek uit World of Warcraft: Warlords of Draenor luisteren, die zij heeft geschreven. Het orkest en koor kregen hierbij virtuele hulp van 180 muzikanten van over de hele wereld, die hun eigen partij op hun eigen instrument individueel hadden opgenomen, waaronder ook Mexicaanse zangeres Maluka met haar mooie betoverende stem. Terwijl het stuk bezig was konden wij deze muzikanten op het scherm achter het orkest zien, wat resulteerde in een zeer massief geluid tijdens dit stuk. Het laatste werk van deze eerste helft was muziek uit de Highlander film. We konden luisteren naar twee liederen, “Princes of the Universe” en “Who Wants to Live Forever”, gezongen door terugkerende gast Cristina Ramos: een zeer getalenteerde zangeres die alle stijlen, van opera tot rock, kan zingen. Deze twee nummers van Queen waren voor haar daardoor geen enkel probleem. Elk liedje werd gevolgd door een muzikaal nummer gecomponeerd door Michael Kamen. Na deze lange suite suite mocht Ramos afsluiten met een andere versie van “Princes of the Universe”. Na ruim twee uur was de eerste helft voorbij.
De tweede helft van het concert begon met muziek van de hoofdgast van de avond: Trevor Jones. Het eerste werk van zijn muziek was een suite uit The Dark Crystal. De muziek is melodisch en wonderschoon, en daardoor is het ook geen uitdaging om dit stuk mooi te vinden. Het was ook fantastisch om meer muziek uit deze film te horen dan alleen het beroemde hoofdthema. Voor het volgende werk, een suite uit Excalibur, kwamen er extra muzikanten op het podium met instrumenten die leken alsof ze uit de middeleeuwen kwamen. Er waren drie tokkelinstrumenten, een fluitist en een serpentspeler. De muziek die zij samen met het orkest en koor maakten was erg interessant en plezierig om naar te luisteren. Het laatste stuk gecomponeerd door Trevor Jones, wat heel goed bij het thema van dit concert pastte, was natuurlijk muziek uit Merlin. Voor dit werk kwam Trevor zelf op het podium om te dirigeren. De muziek was gewoon weer fantastisch, met extra complimenten voor de hoorns die een geweldig tegenmelodie wisten te spelen. Met dit werk kwam er een einde aan het Trevor Jones gedeelte, maar niet voordat hij een welverdiende Fimucité prijs in ontvangst mocht nemen onder een staande ovatie.
Toen Noone weer terug was op het podium kon ze beginnen met een suite uit Willow, gecomponeerd door de helaas overleden James Horner. Vooral het vrouwenkoor aan het einde was erg plezierig om naar te luisteren. Het laatste werk op het programma was een suite uit Conan the Barbarian. We hadden al muziek gehoord uit de opvolger van deze film, maar nu was het tijd voor de meest bekende muziek uit deze film serie en deze suite was bijna 40 minuten lang. We konden onder andere luisteren naar “Prologue/Anvil of Crom”, “The Orgy” en nog veel meer. Ik had veel respect voor de muzikanten op het podium, die dit volledige werk nog uitvoerden na al ongeveer drie uur gespeeld te hebben. Natuurlijk konden wij het auditorium niet verlaten zonder een toegift. We begonnen de avond met Beowulf en we sloten er ook mee af met het liedje “A Hero Comes Home”, gezongen door Cristina Ramos.
Met dat laatste liedje kwam een lange avond tot een einde. Ik heb echt genoten van dit concert. Zwaarden en magie resulteren blijkbaar in een groot aantal krachtige, maar ook melodische, muzikale werken. Er waren een aantal werken die ik heel goed ken, maar die ik nog nooit live had gehoord. Er waren ook een aantal werken die ik nog nooit had gehoord, wat dit concert op mij heel verfrissend deed overkomen. Met vaste gast Cristina Ramos werd het daarnaast ook een vermakelijke avond. Maar er was één vrouw die de show stal Eímear Noone was de beste keuze voor dit concert. De muziek die werd gespeeld was op haar bordje geschreven en ze had het orkest en koor prima onder controle. Ik vond het ook geweldig hoe zij het publiek toesprak, waardoor zij zich lekker op hun gemak voelden. Natuurlijk paste haar kostuum ook perfect bij het thema van het orkest. Als ik toch een punt van kritiek moet noemen is dat toch wel de lengte van de avond. Ik vond alle stukken geweldig uitgevoerd, maar sommige suites waren onnodig lang. Als er bijvoorbeeld een aantal delen uit de Conan the Barbarian en de Highlander suites waren weggelaten, was het een perfecte avond geweest. Dit is een persoonlijke voorkeur, ik kan mij voorstellen dat voor veel mensen vier uur aan filmmuziek nog steeds niet genoeg was. En daar kan ik ook wel weer in vinden. Als je van zon, zee en veel interessante en verfrissende filmmuziek houdt, is Fimucité de plaats waar je moet zijn.
Concertinformatie
Waar en wanneer: Santa Cruz de Tenerife op 29 september 2017, tijdens Fimucité
Orkest en koor: Orquesta Sinfónica de Tenerife en Tenerife Film Choir onder leiding van Eímear Noone
Zangeres: Cristina Ramos
Gasten: Craig Stuart Garfinkle, Daniel Pemberton, Atli Örvarsson en Trevor Jones
Progamma
- Pascal Gaigne – Suite uit The Lighthouse of the Whales
- Pascal Gaigne – Suite uit El Olivo
- Alan Silvestri – “Main Title” uit Beowulf
- Basil Poledouris – “Main Theme” uit Conan the Destroyer
- David Whitaker – Overture uit The Sword and the Sorcerer
- Craig Stuart Garfinkle – Suite uit Baldur’s Gate: Dark Alliance 2
- Lee Holdridge – Suite uit The Beastmaster
- Daniel Pemberton – Suite uit King Arthur: Legend of the Sword
- Atli Örvarsson – Suite uit Season of the Witch
- Ennio Morricone – Suite uit Red Sonja
- Eímear Noone – “Malach, Angel Messenger” uit World of Warcraft: Warlords of Draenor
- Michael Kamen – Suite uit Highlander
- Singer: Cristina Ramos
Pauze
- Trevor Jones – Suite uit The Dark Crystal
- Trevor Jones – Suite uit Merlin
- Trevor Jones – Suite uit Excalibur
- James Horner – Suite uit Willow
- Basil Poledouris – Suite uit Conan the Barbarian
- Alan Silvestri – “A Hero Comes Home” uit Beowulf (encore)
- Singer: Cristina Ramos
