“A Symphonic Celebration”
Update: We hebben dit concert opnieuw bezocht in Amsterdam op 11 november 2019. Dat verslag bevat meer informatie over het concert wat misschien leuk is om te lezen na dit verslag.
Concerten van Hans Zimmer zijn voor mij altijd heel speciaal. Ik heb hem zien optreden in België, Polen en ik was aanwezig bij zijn live tour in Hamburg in 2016. Eén ding dat deze concerten gemeen hadden, was dat ze allemaal extreem luid waren. Voor zijn laatste show in Hamburg was ik voorbereid, omdat ik oordopjes mee had genomen, waardoor die uitvoering voor mij nog steeds aangenaam was. Vorig jaar werd er een nieuwe Hans Zimmer-tour aangekondigd: The World of Hans Zimmer – A Symphonic Celebration. Opnieuw reisde ik naar Hamburg om een concert van deze nieuwe tour bij te wonen op dezelfde locatie waar ik twee jaar geleden de vorige uitvoering van Zimmer had gehoord.
Eén blik op het podium was genoeg om me ervan bewust te maken dat dit weer een speciaal concert zou gaan worden. Het podium was verdeeld in kleinere platforms voor elk deel van het orkest een. In het midden was er plaats voor Zimmer’s eigen muzikanten, die de piano, gitaar, basgitaar, exotische fluiten, cello en viool bespeelden. Ook kon je achterin verschillende verticale schermen zien, die elk op een verschillende hoogte hingen, waardoor het een speels beeld voor het publiek gaf. Nadat Gavin Greenaway het eerste stuk begon te dirigeren, begonnen de verlichting en de beelden op de schermen te reageren op de muziek van The Dark Knight. Tijdens deze voorstelling lichtten de kleine platforms op, wat de uitvoering een visuele oppepper gaf. Voor het volgende stuk kwam de fluitspeler Pedro Eustache naar voren en begon te spelen. Ik herkende King Arthur meteen. Tijdens dit stuk begonnen twee van de verticale schermen te verschuiven om het koor van 16 leden te onthullen die in drie lagen verdeeld waren over de de twee verticale kolommen. Na dit magnifieke stuk, dat een van mijn favoriete soundtracks is, verscheen Hans Zimmer zelf op het scherm. Hij was aan het praten, maar we konden niet horen wat hij zei, omdat het geluid van het scherm niet aan stond. Aan het einde konden we hem eindelijk Duits horen spreken om zijn vriend Greenway te verwelkomen, die zelf de microfoon ter hand nam om te zeggen hoe blij hij was om vanavond aanwezig te zijn.
Zimmer introduceerde het volgende stuk op het scherm: MI: 2. De gitarist Amir John Haddad – El Hamir begon met het spelen van “Sevilla”, waar muzikanten het Spaanse ritme mee begonnen te klappen, voordat ze de gitarist met hun eigen instrumenten gingen ondersteunen. Dit stuk ging perfect over in “Injection”, wat een van mijn favoriete Zimmer-stukken aller tijden is. Ik had het al een hele tijd niet meer gehoord. Pas toen Lisa Gerrard het podium betrad, realiseerde ik mij dat zij dit stuk ooit heeft ingezongen en haar medewerking aangekondigd was voor dit concert. De uitvoering was absoluut verbluffend. Haar stem was geweldig in combinatie met de gitaar, de basgitaar en het koor. Na het prachtige en emotionele stuk van Pearl Harbor met een solo voor cello, gespeeld door Marie Spaemann, kwam regisseur Ron Howard op het scherm samen met Zimmer en vertelde het publiek over de film Rush. De muziek begon met een cellosolo en ging over naar het orkest dat de melodie over nam. De volgende Ron Howard-film op het programma was The Da Vinci Code. De suite was Zimmers zogenaamde “schetsboek” van de film die voornamelijk was gericht op de koorstukken van uit die film en die eindigende met “Chevaliers De Sangreal”. Dat werk begint een klassieker te worden. Ik was echter niet zo onder de indruk van deze versie: er zat een drumpatroon in elke muzikale zin dat niet in het origineel voorkomt. Ik denk dat dit de reden was, waarom er geen kippenvel op mijn huid verscheen. Het voelde misplaatst.
Het eerste stuk na de pauze was de vrolijke muziek uit Madagascar waar de geanimeerde dieren uit die film op de schermen aan het dansen waren. Toen ze verschenen, hoorde ik uitingen van plezier door het hele publiek. Het kostte me een tijdje om het stuk erna te herkennen. Ik was heel blij toen ik erachter kwam dat het van de animatiefilm Spirit – Stallion of The Cimarron was die ik in lange tijd niet meer heb gezien. De muziek daarentegen heb ik al jaren in mijn bezit en luister ik regelmatig. Het was een feestje om het eindelijk live te mogen ervaren. Ik vond het zware drumwerk in sommige delen van dat stuk niet eens zo erg. Pedro Eustache was dezelfde persoon die de originele opname van Kung Fu Panda heeft gedaan. Hij speelde het kleine thema uit deze film vol emotie. Ik vond het jammer dat het al zo snel voorbij was. Na een prachtige en soort van rock-achtige uitvoering van The Holiday, met een korte inleiding door Zimmer en de regisseur Nancy Meyers, konden we genieten van een prachtig cello-stuk geschreven voor Hannibal. Het werd elegant en emotioneel gespeeld door de solist en werd nog mooier toen het koor en het orkest ook mee gingen doen. Ik had dit stuk nog nooit van Zimmer gehoord en ik was nogal verrast dat hij, die bekend staat om al zijn actiefilms en af en toe een animatie- of romantische film, zo’n klassiek en emotioneel stuk heeft geschreven. Het was daarom een hele overgang toen Lebo M. op het scherm verscheen en zijn beroemde stuk begon te zingen uit “Circle of Life”. De suite van Lion King die na de introductie kwam, was een genot om naar te luisteren. Het bevatte veel instrumentale delen uit de film in plaats van de meer populaire liedjes, wat voor mij een aangename verandering was, aangezien ik de liedjes vaker heb gehoord.
Aangezien Lisa Gerrard aanwezig was, was het geen verrassing dat Gladiator het laatste deel van het programma was. Ik heb deze film met een live-orkest in de Poolse stad Krakau meegemaakt, waar Gerrard ook was aangekondigd om op te treden. Helaas was ze niet in staat om dat concert bij te wonen. Het was voor mij geweldig om eindelijk haar eigen muziek uit die film te zien zingen. Haar uitvoering van “The Wheat” en “Now We Are Free” was absoluut prachtig om te horen, maar ook “The Battle” was super om te zien met alle beelden, de muziek en het vuur wat rond het het podium werd aangestoken. Nadat Zimmer het publiek bedankte, begon hij de eerste toegift “Time” uit Inception te spelen op de piano in zijn studio, die het orkest overnam. We konden de zaal natuurlijk niet verlaten zonder Pirates of the Caribbean, waar al zijn eigen muzikanten voor de laatste keer naar voren kwamen om hun instrumenten te bespelen.
Ik heb echt genoten van dit concert. Toen het werd aangekondigd, hoopte ik dat er veel aandacht aan de symfonische kant zou worden besteed en dat hebben de makers en de muzikanten zeker waargemaakt.. Er valt voor mij niet veel te bekritiseren over de uitvoering. Het podium was geweldig opgezet, met de verschillende niveaus waarop de muzikanten moesten zitten, en hoe de beelden en het koor waren opgesteld. Hans Zimmer sprak het publiek toe alsof hij zelf bij het concert aanwezig was, terwijl het natuurlijk slechts een opname was. Ik vond ook goed hoe Gavin Greenaway met het publiek omging. Wat ik het beste aan dit concert vond, was het programma: ik had bepaalde stukken niet op dit programma verwacht. King Arthur en Spirit – Stallion of The Cimarron bevatten prachtige muziek die niet veel mensen zo goed kennen. Maar mijn grootste verrassing was MI: 2 met het optreden van Lisa Gerrard. Die uitvoering zal ik nog voor een lange tijd koesteren. Het enige wat ik jammer vond, is dat in de eerste aankondiging muziek uit de spellen Modern Warfare 2 en Crysis 2 werden genoemd – ik keek hier enorm naar uit – maar deze werden niet gespeeld. Ik hoopte ook op mijn favoriete Zimmermuziek The Rock, die perfect in het programma zou passen. Natuurlijk kun je niet alles hebben, het is altijd goed om op meer in de toekomst te hopen. De show zal nog een tijdje toeren en zal in november naar Rotterdam komen, dus ik heb nog steeds tijd om te beslissen of ik het opnieuw wil beleven – en waarschijnlijk zal ik dat doen.
Concertinformatie
Waar en wanneer: Hamburg, Duitsland op 28 april 2018
Orkest: Symphony Orchestra of the Bolshoi Theatre, Belarus onder leiding van Gavin Greenaway
Koor: Belarus Radio and Television Choir
Speciale gast: Lisa Gerrard
Solisten: Valentina Naforniță (sopraan), Asja Kadrić (zang), Rusanda Panfili (viool), Marie Spaemann (cello), Pedro Eustache (fluiten), Eliane Correa (toetsen), Aleksandra Šuklar (percussie), Luis Ribeiro (percussie), Lucy Landymore (percussie), Amir John Haddad – El Amir (gitaren) and Juan Garcia-Herreros (basgitaar)
Programma
- The Dark Knight
- King Arthur
- “Seville” en“Injection” uit MI:2
- Pearl Harbor
- Rush
- The Da Vinci Code
Pauze
- Madagascar
- “Homeland” en “Run Free” uit Spirit – Stallion of the Cimarron
- Thema uit Kung Fu Panda
- The Lion King
- The Holiday
- Hannibal
- Gladiator
- “Time” uit Inception (toegift)
- Pirates of the Caribbean (toegift)
