Als soundtrackrecensent wordt mij vaak naar mijn mening over musicals gevraagd en of ik ze als filmmuziek beschouw. Mijn antwoord op die vraag is dat ik een musical als filmmuziek beschouw als de liedjes in eerste instantie voor een film geschreven zouden zijn en dat de film niet een bewerking van bijvoorbeeld een Broadway show is. Met dat in het achterhoofd verwachtte ik dat op een gegeven moment mijn eerste recensie van een musical op deze site zou verschijnen. Tot mijn verbazing gaat deze eerste musicalrecensie echter niet over een musical die voor een film is geschreven, maar voor een computerspel.
Stray Gods: The Roleplaying Musical is het eerste spel van het Australische videogamebedrijf SummerFall Studios en het is behoorlijk innovatief. De musical is niet zomaar een gimmick. Het is de kern van het spel. Het zingen is niet alleen heel logisch voor het verhaal, maar is daarnaast cruciaal voor de gameplay. Het verhaal gaat over hoofdpersoon Grace die een muze wordt in een wereld waarin Griekse goden zich onder ons bevinden. Nadat ze door de andere goden wordt beschuldigd van de moord op haar voorganger, moet ze een manier vinden om haar onschuld te bewijzen. Met haar nieuwe krachten als inspiratiegodin kan ze de andere goden laten zingen en ze manipuleren om in een bepaalde richting te zingen, om zodoende een aantal waarheden te achterhalen die haar in haar zaak kunnen helpen. Deze richtingen zijn met kleuren gemarkeerd voor de speler en komen overeen met verschillende eigenschappen. Groen (Charming) is empathisch, rood (Kickass) is brutaal en blauw (Clever) is slim. Als de speler tijdens de uitvoering van een liedje een van de eigenschappen voor Grace kiest, gaat het liedje door in die richting, met unieke teksten gebaseerd op de eigenschap, maar ook met andere muziek die het dan ondersteunt. Daardoor is er, in tegenstelling tot liedjes in een gewone musical, niet één versie van een liedje in Stray Gods. Er zijn miljoenen interpretaties, afhankelijk van de keuzes van de speler. Je kunt je voorstellen dat dit een enorme taak is voor een musical director, maar componist Austin Wintory, die voorstander is van het creëren van nieuwe ideeën en al lange tijd voor spellen componeert, zou het moeten kunnen. Vooral omdat hij mede verantwoordelijk is voor het idee om een musical met een videogame te combineren.
Voor deze onderneming werkte Wintory opnieuw samen met Tripod (Scott Edgar, Simon Hall en Steven Gates) als songwriters, nadat hij eerder met hen had samengewerkt aan projecten zoals Assassin’s Creed: Syndicate, en hij kreeg daarbij ook hulp van de Australische Eurovision-deelnemer Montaigne. Samen schreven ze de liedjes met al hun verschillende variaties voor de cast van stemacteurs om in te zingen. De line-up van deze acteurs was ook behoorlijk indrukwekkend, met namen als Laura Bailey als Grace, maar ook met Troy Baker, Felicia Day en vele anderen die de rollen van de andere Griekse goden speelden, en allemaal moesten ze daarbij zingen.
Door de vele variaties in de liederen en muziek is het bijna onmogelijk om een recensie te schrijven over de soundtrack van het spel. Het is namelijk mogelijk dat je over een versie van een nummer vindt die beter had gekund, terwijl een andere versie van hetzelfde nummer juist ronduit prachtig is. Om dit probleem aan te pakken, heb ik geluisterd naar de Pantheon Edition, een album dat een gebalanceerde interpretatie van de liederen met de verschillende gekleurde eigenschappen bevat en waar ook de score die wordt gebruikt om alle liederen met elkaar te verbinden op te vinden is. Ik heb ook gekeken naar mensen die het spel speelden op het internet, om verschillende versies van de liederen in mij op te nemen.
Er valt niet veel te melden over de muziek tussen de liederen door. Omdat de songs een essentieel onderdeel van het spel zijn, is de muziek tussendoor subtiel op de achtergrond, waarbij in de meeste gevallen een melodie uit een van de nummers wordt gebruikt. Daardoor vallen ze geen van allen echt op, zoals het ook bedoeld is. De uitzondering op deze subtiliteit is natuurlijk de aftiteling, waarvan de versie die je in het spel hoort ook afhangt van welke eigenschappen je als speler van het spel hebt gebruikt.
Ik ben niet de grootste musicalliefhebber. Sommige ervan hebben geweldige liedjes waar ik dol op ben, zoals The Phantom of the Opera, Frozen of Les Miserables, maar over het algemeen is het niet iets waar ik me toe aangetrokken voel. Summerfall Studios heeft zich laten inspireren door de iconische musicalaflevering uit Buffy the Vampire Slayer, de televisieserie uit de jaren 90 en ik zie zeker de overeenkomsten van een serieus verhaal in combinatie met musical liedjes. Ik vond het verhaal van het spel erg meeslepend en het werkte goed met de liederen, wat resulteerde in een aantal songs die ik schitterend vond, zoals “Adrift”, “The Chorus is in Accord” en “The Throne”.
De liederen die ik net genoemd heb zijn niet de enige reden waarom ik de liederen en de muziek uit het spel goed vind. De belangrijkste reden voor mij is de originaliteit en innovatie van hoe de songs tot stand zijn gekomen. Niet alleen hoe ze zijn gemaakt door de componisten, de songwriters, de muzikanten en de zangers, maar ook hoe het aan jou, als speler van het spel, is om hun voortreffelijke creaties als puzzelstukjes te gebruiken om je eigen versie van het perfecte liedje te maken.
Als ik je interesse heb gewekt, raad ik je aan om eerst naar de Pantheon Edition te luisteren. Austin Wintory heeft daarnaast nog drie andere albums uitgebracht: de Green, Red en Blue Editions, die versies van de muziek en liedjes bevatten die meer gericht zijn op elk van de eigenschappen, maar ik denk dat de beste manier om de liederen en muziek voor het spel te ervaren is zoals het bedoeld is: door het spel te spelen.
Muziek director: Austin Wintory
Componisten: Austin Wintory, Joris Hoogsteder en Alex Moukala
Songwriters: Austin Wintory,Simon Hall, Steven Gates, Scott Edgar en Montaigne
Zang: Laura Bailey, Janina Gavankar, Ashley Johnson, Erika Ishii, Felicia Day, Merle Dandridge, Mary Elizabeth McGlynn, Troy Baker, Khary Payton, Abubaker Salim, Lauren ‘Lolo’ Spencer, Anjali Bhimani, Anthony Rapp, Allegra Clark en Rahul Kohli
The Pantheon Edition
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack digitaal op Bandcamp.com (Aanbeveling, heeft alle albums), Amazon.com of Apple Music
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- Adrift (3:51)
- I Know How It Feels to Be Lost (1:15)
- The Apartment (2:28)
- Mount Olympus (1:26)
- The Chorus Is in Accord (1:50)
- I Am the Real Article (2:18)
- I Can Teach You (4:33)
- A Muse Elicits (1:00)
- Fragments of a Muse (3:38)
- Phantom Pains (4:45)
- Prophecy Is the Last Thing You Need (0:37)
- The Oracle (3:15)
- Underworld (4:11)
- Challenging a Queen (5:31)
- Old Wounds (2:20)
- A Satyr Atop Olympus (3:05)
- The Reliquary (2:43)
- Asterion (1:05)
- Cast a Spell (6:53)
- A Gathering of Guests (3:23)
- The Ritual (6:30)
- Do You Have Any Suspicions? (1:40)
- Entering the Viper’s Nest (1:20)
- Look Into Me (5:24)
- It Must Seem Unfair (1:35)
- It Is Written (1:30)
- The Muse’s Steps (4:11)
- An Empty Apartment (2:14)
- Welcome to the Real Underworld (1:47)
- The Throne (7:05)
- I Found Someone While I Was Down Here (3:31)
- It’s Time (3:40)
- You Knew the Truth This Whole Time (2:16)
- Clearing the Air (1:44)
- Adrift (reprise) (1:23)
- I Need to Make It Right (1:09)
- If Only (2:29)
- Welcome to Old Olympus (2:46)
- The Trial (7:49)
- The Decision (1:27)
- I’m Exhausted (1:16)
- If Only (reprise) (1:52)
- Everything (2:21)
- End Credits (Pantheon) (2:28)
Duur: 2 uur en 9 minuten
T-65b Records (2023)
