Read the article in English.

Fimucité is een filmmuziekfestival, dat ik al een aantal keer bijgewoond heb en waarvan ik elke editie geniet. In acht dagen kunnen de mensen van het Canarische eiland Tenerife, samen met andere filmmuziekliefhebbers zoals ik, genieten van meerdere filmmuziekconcerten. Helaas kon ik deze editie niet alle concerten bijwonen. Net als voorgaande edities hadden ze een paar interessante concerten voordat ik op het eiland arriveerde. De belangrijkste was een concert met jazzpianist en componist Jean-Michel Bernard. Als je geïnteresseerd bent in hoe een concert met hem zou zijn, heb ik een concertverslag geschreven over een identiek concert dat hij tijdens het Krakow Film Music Festival in 2017 gegeven heeft. Andere concerten waren gebaseerd op liedjes die een relatie hadden met films, uitgevoerd door een band met zangers. De meeste voorgaande edities hadden ook twee concerten die werden uitgevoerd door studenten: een met harmonieorkest en de andere met een symfonieorkest. Het laatste orkest gaf dit jaar een concert voor schoolkinderen, wat een geweldig idee is en een mooie gelegenheid om deze kinderen over het concept van filmmuziek te leren. Helaas moest dit orkest hun concert voor regulier publiek van donderdag naar de laatste zondag van het festival verschuiven, waardoor ik deze niet kon bijwonen. Gelukkig waren de andere concerten de lange reis de moeite waard.

De concerten

Net als voorgaande jaren geeft het orkest van Tenerife twee concerten in het verbazingwekkende concertgebouw genaamd Auditorio de Tenerife “Adán Martín” met zijn indrukwekkende uiterlijk. Deze concerten zijn altijd van hoge kwaliteit, met een uniek programma en interessante gasten.

28 september – Close Encounters of the Third Kind

Voor één concert van het festival neemt festivaldirecteur Diego Navarro altijd zelf het dirigeerstokje ter hand. Voor deze editie was het de film Close Encounters of the Third Kind met de muziek van John Williams, waar Diego Navarro het orkest en koor zelf dirigeerde. Ik had de film nog nooit gezien, maar ik kende uiteraard de bekende muziek met de vijf tonen. De film is in 1977 uitgekomen en het was een interessante film om naar te kijken. Wat mij opviel, was dat de muziek in de eerste helft schaars was, maar ook niet erg interessant klonk. In de tweede helft is de muziek beter geschreven en was het geweldig om live te horen. De film heeft een scene waarin de vijf tonen worden gespeeld richting een ruimteschip en waar het schip op reageert. Die melodische patronen worden uitgevoerd door de tuba en aangezien ik zelf een tubaspeler ben, was ik heel benieuwd of die extreem moeilijke patronen live gespeeld zouden worden. Ik was erg blij toen ik erachter kwam dat dit inderdaad zo was en het klonk zoals het moest klinken. De tubaspeler was een ongelooflijk ervaren speler. Ik zou dat deel nooit hebben kunnen uitvoeren. De muziek in de finale van de film is fantastisch en het orkest en koor hebben de muziek van John Williams recht gedaan. Dit alles resulteerde in een zeer vermakelijke avond.

29 september – The Truth Is Out There

Het tweede concert in het Auditorio ging over muziek uit films waar buitenaardse wezens onze planeet bezoeken. Voordat het officiële programma begon, waren we eerst getuige van een prijsuitreiking met de naam ‘Spanish Audiovisual Music Award’ voor Spaanse componisten. Een suite werd uitgevoerd met de muziek van de drie genomineerden, wat een interessante manier was om hun muziek te introduceren. De winnaar was Carlos M. Jara met muziek uit het tv-programma Otros Mundos. Nadien was het tijd voor gastdirigent en componist Ben Foster om het podium te betreden om de muziek uit het officiële programma te dirigeren. Het merendeel van de muziek had ik nog nooit live gehoord. De muziek uit District 9 was erg interessant waar zanger Adé Da Costa extra emotie toevoegde aan dit stuk. “Kanguru” van Arrival was ook een geweldig stuk om te luisteren, waar koorleden de moeilijke ‘Na na na’-delen moesten zingen, die allemaal perfect samen vielen. Thereminspeelster Lydia Kavina was ook teruggekeerd naar Tenerife om weer op te treden. Natuurlijk was The Day The Earth Stood Still   een van de stukken waar de theremin een belangrijke rol in speelt, maar ook “Main Theme” uit Mars Attacks! was  verrassend plezierig om naar te luisteren.

Voor dit concert had de organisatie ook componisten uitgenodigd. We konden luisteren naar muziek uit Species gecomponeerd door Christopher Young, Thunderbirds Are Go van dirigent Ben Foster met zijn broer Nick en muziek uit de mini-serie Taken geschreven door Laura Karpman. Naast het spelen van haar muziek ontving Karpman ook de ‘Fimucité Antón García Abril Award’. Het is de eerste keer dat ik getuige was van een componist die een prijs ontving en geen toespraak hield, wat ik helemaal niet erg vond, omdat we naar meer verbazingwekkende filmmuziek konden luisteren in plaats van toespraken.

Ik vond dit een fantastisch concert. Het was weer een geweldige mix van bekende filmmuziekklassiekers met daarnaast frisse nieuwe ontdekkingen. Het thema van het concert maakte het mogelijk zeldzame juweeltjes te kiezen die je zelden live hoort of nog nooit eerder in het algemeen hebt kunnen beleven.

Panels en interviews

Fimucité is een festival dat de gelegenheid gebruikt om leergierige componisten meer te laten leren over filmmuziek. De meeste gasten van het festival geven hun kennis door tijdens masterclasses. De locatie ligt een beetje ver van de concertzalen, maar de tram heeft een halte voor de deur. Omdat Tenerife zo’n prachtig eiland is, heb ik mijn tijd besteed aan andere dingen dan het bijwonen van de panels. Maar als je geïnteresseerd bent om deze te bezoeken: ze zijn publiekelijk toegankelijk mits de zaal niet vol is. Gelukkig kon ik nog steeds kijken in de creatieve geesten van sommige gasten door de interviews die ik kon met hen kon houden. Je kunt later dit jaar interviews verwachten met Christopher Young en de gebroeders Foster.

Conclusie

Ik kan bijna dezelfde conclusie schrijven als vorig jaar. Fimucité gebruikt een formule die heel goed werkt en ze zijn behoorlijk ervaren in het produceren van deze geweldige concerten. Een film kijken met een live-orkest was nieuw voor het festival, maar met hun ervaring was het ook erg goed gedaan. Stiekem was ik blij dat de film niet in het Spaans was, maar in plaats daarvan Spaanse ondertitels had. Het galaconcert gebruikt ook een formaat dat ze in de loop der jaren geperfectioneerd hebben. Het was bijvoorbeeld korter dan vorig jaar en voor mij persoonlijk had het concert de perfecte lengte. Ik heb het studentenconcert dit jaar gemist en dat maakte me een beetje verdrietig. Ik ga graag naar dat concert, maar toen de nieuwe datum werd aangekondigd, had ik mijn vluchten al geboekt. Hopelijk heb ik de volgende keer weer meer geluk.

Tenerife lijkt heel ver weg, maar aangezien het een erg populaire vakantiebestemming is, kunnen de vluchten naar het eiland extreem goedkoop zijn. Ik kan nog steeds dezelfde aanbeveling geven die ik vorig jaar heb gedaan: Dit festival is perfect om een heerlijke vakantie te combineren met geweldige filmmuziek.

Foto’s