Michael Giacchino is geen onbekende in het schrijven van muziek voor succesvolle vervolgfilms, waarvan zijn filmmuziek van de eerste film zeer goed is ontvangen. Voorbeelden van deze films zijn Incredibles, de laatste drie Star Trek-films en natuurlijk het vervolg op Spider-Man: Homecoming: Spider-Man: Far from Home. Ik beschouw de muziek uit de eerste film als geweldige filmmuziek. Vooral het hoofdthema is een van mijn favorieten en is een van de meest opbeurende heroïsche thema’s van de laatste tien jaar. Naast heroïsch klinkt het ook heel speels. Sinds de aankondiging van het vervolg was ik heel benieuwd of de muziek net zo goed als, of hopelijk zelfs beter dan, de muziek van de eerste Spider-Man film zou zijn.
Waar Michael Giacchino heel erg goed in is, is het maken van suites van de muziek die hij voor de film heeft geschreven en deze ook op het album te zetten, zoals hij met “Far from Home Suite Home” heeft gedaan. Zoals je kunt zien gaat Giacchino vrolijk door met zijn gewoonte om woordspelingen toe te voegen aan de titels. Een van de leuke dingen aan dit soort suites is dat het een uitstekend beeld geeft van alle thema’s die Giacchino in de muziek voor deze film heeft opgenomen.
Het eerste thema dat genoemd moet worden is natuurlijk het Spider-Man thema. Zoals te verwachten is het thema net zo glorieus als in de eerste film en er zijn maar enkele kleine verschillen. Aan het einde van de suite hebben sommige noten bijvoorbeeld verschillende lengtes gekregen, wat de luisteraar vertelt dat het hetzelfde thema is, maar toch net iets anders. Het thema komt vele malen en in verschillende variaties op het album voor. Goede voorbeelden zijn “Night Monkey Knows How to Do it” met gitaarmuziek en “Swinging Set” met een vrolijke versie van het thema samen met wat elektronica.
Een ander groot thema in deze film is het Mysterio thema. Het is net als het Spider-Man thema erg heroïsch met een hoofdmelodie die meestal door de hoorns wordt gespeeld totdat de trompetten het overnemen, terwijl de hoorns verder gaan met ondersteunende patronen. Het meest opvallende deel van dit thema zijn de futuristische elektronische klanken die de basis vormen van het thema, waardoor het lijkt alsof Mysterio niet van onze wereld is. De beste versie van het thema is na vijf minuten te horen in de suite, aangezien de rest van het album niet echt het volledige thema bevat, maar slechts stukken eruit. Een ander nummer waar het thema in te horen is “Change of Plans”, waarin het het een meer emotionele versie is, gespeeld door een gitaar en een cello.
Nick Fury maakt ook zijn opwachting in deze film en krijgt zijn eigen thema. Het komt niet zo vaak voor als de andere thema’s, maar het is te horen aan het begin van de nummers “Multiple Realities” en “Taking the Gullible Express/Spidey Sensitive” en bevat een soort traag en breed klinkende melodie die door de koperblazers wordt gespeeld. Net als bij het Mysterio-thema is de beste versie van het Nick Fury-thema te horen in de suite en begint het rond de vier minuten.
Alle thema’s die ik heb beschreven klinken vrij heroïsch en passen heel goed bij de algemene muziekstijl van de film. Deze stijl is echter niet van toepassing op het thema van MJ, op wie Spider-Man stiekem verliefd is. In plaats van heroïsche muziek wordt de melodie prachtig en eenvoudig door een fluit gespeeld en wordt deze later door de violen overgenomen, zoals te horen is in het nummer “It’s Perfect”, waardoor er een groot contrast ontstaat met de andere thema’s. Een andere waanzinnige variatie van dit thema, met de melodie gespeeld door de piano samen met het orkest, is te horen in “Bridge and Love’s Burning”.
Het laatste thema van Michael Giacchino dat ik wil noemen, is ook een beetje emotioneel. Het is namelijk het thema voor Iron Man dat Giacchino voor de eerste film geschreven heeft en te horen is in “Who’s Behind Those Foster Grants.” Het bevat een zeer gevoelige melodie die gespeeld wordt door de cello en die Tony Stark meer vertegenwoordigt als de man zonder het superheldenpak en als vaderfiguur van Spider-Man.
Naast Giacchino’s eigen thema’s moet ik het thema van Alan Silvestri’s Avengers ook zeker noemen, dat prachtig geïntegreerd is aan het einde van “Taking the Gullible Express/Spidey Sensitive”. Ik hoor graag hoe een componist het thema van een ander componist in een eigen jasje steekt en in zijn eigen muziek integreert. Het is wel een beetje ironisch om Silvestri’s Avengers thema te horen op een soundtrack album van Michael Giacchino, maar dus niet andersom met Giacchino’s Dr. Strange thema dat ontbreekt op het Avengers: Endgame album van Silvestri.
Zoals van Michael Giacchino mag worden verwacht, is de componist in staat om al deze prachtige thema’s muzikaal in de film op te nemen, samen met melodische achtergrondmuziek die alle thema’s met elkaar verbindt om het verhaal muzikaal te vertellen. Omdat het een actiefilm is, zijn veel nummers op het album achtergrondmuziek die de actiescènes met de thema’s en de melodische verbindingsmuziek ondersteunen, waarbij “World’s Worst Water Feature” een van de betere voorbeelden is.
Ik denk dat deze soundtrack een perfecte voortzetting is van zijn muziek uit de eerste film, zoals Michael Giacchino heeft gedaan voor andere films waarvoor hij de muziek heeft geschreven. Deze soundtrack is weer een verbluffend voorbeeld dat hij in staat is om verder te gaan waar hij muzikaal is gestopt, door thema’s uit vorige films te hergebruiken, maar ook om ze een beetje aan te passen om de luisteraar te laten weten dat het hetzelfde thema is, maar dat het voor een andere film wordt gebruikt. Daarnaast is hij ook in staat om nieuwe prachtige thema’s te creëren die goed aansluiten bij de muziekstijl die in de eerste film is vastgesteld. De nieuwe fase van Marvel films na Avengers: Endgame is in ieder geval muzikaal gezien zeer goed begonnen.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack op Bol.com, Amazon.com of iTunes
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt
- Far From Home Suite Home (8:27)
- It’s Perfect (0:30)
- World’s Worst Water Feature (7:30)
- Multiple Realities (3:32)
- Brad to the Drone (3:32)
- Change of Plans (2:28)
- Night Monkey Knows How to Do It (0:19)
- Mr. One Hundred and One (3:20)
- Prague Rocked (3:43)
- Who’s Behind Those Foster Grants (2:57)
- Power to the People (3:33)
- Personal Hijinks (3:53)
- Praguenosis: BAD (1:08)
- A Lot of ‘Splaining to Do (2:14)
- The Magical Mysterio Tour (3:21)
- Taking the Gullible Express/Spidey Sensitive (5:07)
- Gloom and Doom (4:16)
- High and Flighty (2:20)
- An Internal Battle (1:50)
- Happy Landings (2:58)
- Tower of Cower (5:12)
- Bridging the Trap (1:58)
- Bridge and Love’s Burning (2:50)
- Swinging Set (1:47)
- And Now This… (0:58)
Total lengte: 1 uur en 19 minuten
Sony Classical (2019)
Goede recensie, maar er staan stukken tekst dubbel in. 😉
Sorry ik had deze reactie gemist, hij was in de spambox beland. Foutje bij het het klaarmaken van het artikel blijkbaar. Stomme fout! Het is aangepast in ieder geval. Dank je wel voor het melden!