“The Musical Anthology of His Dark Materials”
Als soundtrack recensent luister ik voortdurend naar zoveel mogelijk nieuwe releases. Soms moet ik een album van begin tot eind luisteren om te beoordelen of er iets over te melden valt. In uitzonderlijke gevallen is het luisteren naar één of twee nummers al genoeg om me aan te sporen om er iets over te schrijven, zoals het geval was met het album met muziek uit de TV-serie His Dark Materials van Lorne Balfe. De show is gebaseerd op de gelijknamige boekentrilogie, geschreven door Philip Pullman, over een wereld met veel overeenkomsten met de onze, maar aan de andere kant ook heel anders is. Deze fantasiewereld kent namelijk andere technologische snufjes en de ziel zit niet in de mens maar manifesteert zich als een dier, een zogenaamde daemon, die je altijd vergezelt. Met een fantasiewereld is er een fantastische kans om een geweldige soundtrack te componeren. Voorafgaand aan de officiële release van de soundtrack bracht Balfe het album The Musical Anthology of His Dark Materials uit, met muzikale ideeën voor de personages, gemoedstoestanden en locaties van de show, die aan de basis staan van de officiële soundtrack van de serie.
Eén ding dat een televisieserie zeker nodig heeft is goede openingsmuziek, die te horen is in het eerste nummer “His Dark Materials”, startend met een basis van piano en cello, maar direct overgaand in een violenmelodie, waarna het hele orkest samen met een koor bijspringt voor een sterke afsluiting. Het thema is gewoonweg verbazingwekkend en past perfect bij de opening, die me doet denken aan die van Game of Thrones en het is algemeen bekend hoe populair dat thema is. De toekomst zal uitwijzen hoe geliefd het thema voor His Dark Materials zal worden. Ik zou het zeker niet erg vinden om het vaker op een filmmuziekconcert te horen.
Het hoofdthema is niet het enige fantastische nummer op dit album. Ik ben blij dat ik kan melden dat bijna alle nummers geweldig zijn. Als ik bij alle negentien nummers in detail zou gaan treden, zou het artikel te lang worden om te lezen. Ik zal daarom alleen een paar juweeltjes uitlichten. “The Alethiometer” is het langste nummer op dit album met vier minuten en 36 seconden, beginnend met een herhalend patroon met melodielijnen met muziekfiguren erbovenop gelegd. Halverwege het stuk wordt de muziek grootser met lange vioollijnen, terwijl het patroon doorgaat en overgaat in een grote finale door het hele orkest en koor.
“The Settling of a Daemon” is er een van de vele verbazingwekkende opbouwstukken die op dit album staan, waarin een mysterieus klinkende melodie te horen is, die in het begin door één instrument wordt uitgevoerd, de piano voor dit werk, met een opbouw naar het midden van het stuk, waar het volledige orkest dezelfde melodie in volle kracht speelt. Het nummer wordt daarna dan afgesloten met nogmaals de mysterieuze melodie die dan in het niets verdwijnt.
Voor de muziek voor de serie worden verschillende instrumenten gebruikt, naast een orkest en wat elektronische klanken. In “Scholastic Sanctuary” vormen akoestische gitaren de basis voor een prachtige melodie. In “The Life of Roger Parslow” hoor je een duet van twee fluiten, waarbij de melodie wordt door het hele orkest overgenomen samen met extra tegenmelodieën.
Niet alles klinkt echter vrolijk. In “A Gilded Cage” spelen de strijkers een zeer triest en emotioneel stuk. Het volgende nummer, “The Strength of Gyptians”, klinkt ook een beetje emotioneel met een enkele viool, die een ontroerende maar prachtige melodie speelt. In kleine stappen worden het stuk rijker, met meer instrumenten die bij de viool aansluiten met ook de melodie of juist met tegenmelodieën. De climax van het werk komt stand met de kopersectie die de solo-violist tot het einde toe ondersteunt. Naast het hoofdthema is dit nummer zeker een van de hoogtepunten op het album. “A Plea to Fate” is een ander opbouwend stuk met twee violen die beginnen, waarin halverwege, naast volledige orkestklanken, een vrouwkoor allerlei onbegrijpelijke woorden begint te zingen. “Mrs. M. Coulter” is een thema voor een van de personages in de show, die met mysterieuze strijkers begint, voordat het slagwerk bijvalt, wat het nummer meer grootsheid geeft en samen naar een grote finale toewerken.
“The Tale of Lee Scoresby” begint met een elektronisch patroon, samen met gitaar- en pianogeluiden die je vaak in westerns hoort, waardoor een echte cowboyvibe ontstaat. In de finale speelt met het hele orkest een trompet mee, die over het orkest speelt, zoals ook gebeurt in heel wat western soundtracks van Ennio Morricone. “The Compass Points North” is weer een opbouwnummer dat opent met een paar instrumenten die naar een grote finale met volledig orkest toespelen en daarna komen we bij het laatste nummer “The Witches of Lake Enara”. De muziek in dit stuk begint met een vrouwenkoor samen met walvisachtig klinkende ambiente pulsen op de achtergrond met daarbij steun van het orkest en percussie om het nummer en daarmee het album af te sluiten.
Zoals ik al eerder zei, heb ik niet alle nummers uitgelicht. Het album is met zijn 52 minuten niet zo lang en elke individueel nummer is slechts een paar minuten in lengte. Als je nieuwsgierig bent naar de rest, luister dan gewoon even naar deze muziek.
Als ik eerlijk ben, heeft Lorne Balfe me met de muziek op dit album behoorlijk verrast. Het is energiek, magisch klinkend, rijk aan melodieën, sterke orkestraties en met een geweldig hoofdthema. Als je andere recensies hebt gelezen die ik over Lorne Balfe soundtracks geschreven heb, dan heb je misschien gemerkt dat ik wat opmerkingen had over de muziek. Ik hield bijvoorbeeld niet van de implementatie van de muziek in de film, of het feit dat ik emoties miste om de verhalen op het scherm te ondersteunen. Dit album is voor mij het tegenovergestelde. Ik heb slechts één aflevering van de serie gezien en heb nog niet alle muziek van dit conceptalbum in combinatie met de scènes gehoord. De muziek is gewoon al prachtig. Elk werk op dit album is van begin tot eind goed doordacht en heeft een geweldige structuur, waardoor het zeer bevredigend is om naar te luisteren. Dit was natuurlijk het belangrijkste van het album, omdat het om muzikale ideeën gaat en niet om de daadwerkelijke implementatie van de muziek in de show. Er zijn geen scène-overgangen of dialogen waar Lorne Balfe muzikaal rekening mee hoefde te houden. Ik kijk uit naar de andere afleveringen en de officiële release van de soundtrack als het eerste seizoen is afgelopen.
Terwijl ik deze recensie schrijf, is er al een nieuw seizoen aangekondigd, wat me erg vrolijk stemt, omdat dit waarschijnlijk in meer prachtige muziek zal resulteren. Ik volg de muziek van Lorne Balfe al geruime tijd. Hoewel ik geen groot fan ben van zijn muziek uit Hollywood blockbusters, hou ik wel van de muziek die hij heeft gecomponeerd voor de games Assassin’s Creed en Beyond: Two Souls, waardoor ik op een potentieel mooie nieuwe soundtrack van hem in de nabije toekomst bleef hopen. Ik ben blij dat ik zijn geweldige muziek voor His Dark Materials heb mogen meemaken, want naar mijn mening is dit de beste muziek die hij tot nu toe voor media heeft geschreven.
Luisteren of kopen
- Koop deze soundtrack digitaal Amazon.com of iTunes
- Luister naar deze soundtrack op Spotify
- Vraag een nummer aan van deze soundtrack op StreamingSoundtracks.com
Lijst van de nummers
De hoogtepunten zijn vetgedrukt.
- His Dark Materials (1:38)
- The Alethiometer (4:36)
- Lyra: The Child of Prophecy (2:20)
- The Settling of a Daemon (3:54)
- Scholastic Sanctuary (3:07)
- The General Oblation Board (2:59)
- The Life of Roger Parslow (2:42)
- The Machinations of Lord Boreal (2:50)
- A Gilded Cage (1:24)
- The Strength of Gyptians (3:38)
- A Plea to Fate (3:14)
- The Legacy of Svalbard (2:30)
- Mrs. M.Coulter (2:06)
- The Magisterium (3:04)
- The Path Foretold (2:15)
- Release the Spy-Fly (2:07)
- The Tales of Lee Scoresby (2:43)
- The Compass Points North (2:35)
- The Witches of Lake Enara (3:16)
Total duur: 52 minuten
Silva Screen Records (2019)
