Read the article in English.

Het is voor mij een traditie geworden om aan het begin van een nieuw jaar mijn gedachten over het voorgaande jaar op papier te zetten en wat was dit een raar jaar. Dit is het vierde artikel, waarmee Soundtrackwereld vier jaar oud geworden is. 2020 begon geweldig met een bezoek aan het International Film Festival Rotterdam. Ik was aanwezig bij een Harry Potter concert in dezelfde stad, woonde een Star Wars concert in Praag bij en toen sloeg het noodlot toe. . .

Het coronavirus heeft de wereld hard geraakt, met als gevolg dat veel mensen ziek zijn geworden en veel te veel mensen er het leven aan verloren hebben. Doordat iedereen thuis moest blijven, kwam de film- en muziekwereld ineens tot stilstand. Filmzalen moesten hun deuren sluiten en de productie van films moest worden uitgesteld. Niet alleen was het uitstel van films slecht voor de filmmuziekindustrie, maar het zorgde er ook voor dat orkesten en andere muzikanten niet in staat waren om opnames te maken en op te treden, wat resulteerde in grote financiële problemen. Voor mij persoonlijk betekende het dat ik geen nieuwe films in de bioscoop kon zien. Ook kon ik geen concerten in Europa bijwonen en geen andere filmmuziekliefhebbers ontmoeten, wat ik elk jaar graag mag doen.

Iedereen heeft zich moeten leren aan te passen. Ook de filmmuziekindustrie probeerde er het beste van te maken, met videobijeenkomsten en online concerten, zoals te lezen is in mijn Omgaan met de coronacrisis door middel van filmmuziek artikel. Toen de pandemie uitbrak, had ik het idee dat het een uitdaging zou worden om nieuwe soundtracks te vinden om te recenseren. Hoewel ik een paar recensies over oude soundtracks heb geschreven, zoals Lara Croft: Tomb Raider – The Cradle of Life en The Mission, kon ik nog steeds nieuwe soundtracks, die op streamingdiensten, televisie en voor spellen uitkwamen, recenseren. Om te ontdekken welke ik hiervan het leukst vond, kun je hieronder mijn favorieten vinden.

Er hebben het afgelopen jaar ook andere veranderingen voor de website en mijzelf plaatsgevonden, die niet aan waren corona gerelateerd. Om te beginnen ben ik gestopt met mijn werkzaamheden voor StreamingSoundtracks.com, om me volledig te richten op Soundtrackwereld. Andere mensen hebben het van mij overgenomen, dus de site is in goede handen en als officieel ambassadeur kan ik het radiostation nog steeds promoten waar het mogelijk is. In 2020 ben ik ook begonnen met een YouTube-serie, genaamd Unscripted, waar ik ongeveer tien minuten per maand over filmmuziek praat. Ik ben nog steeds aan het uitzoeken wat het beste format voor deze filmpjes is, maar ze zijn leuk om te maken. Als je tien minuten over hebt om op de hoogte te blijven van de laatste informatie over filmmuziek, dan zijn deze video’s daar perfect voor.

Terwijl ik dit schrijf, worden de eerste vaccins aan degenen gegeven die ze het meeste nodig hebben. Hopelijk verloopt de distributie over de hele wereld goed, zodat mensen niet meer ziek worden en doodgaan. Ik hoop ook dat we dan weer de dingen kunnen doen die we graag willen, wat voor mij het ontmoeten van vrienden is, naar de bioscoop gaan en filmmuziekconcerten bijwonen.

Dankwoord

Hoewel ik bijna alle artikelen zelf heb geschreven, heb ik de mazzel dat ik niet alleen een groep vrienden heb die mij achter de schermen helpen met het proeflezen van mijn Engelse en Nederlandse artikelen, maar dat sommige van hen ook bereid zijn om zelf stukken voor de site te willen schrijven.

Dit zijn:

• Chris Broekema
• Dennis van der Laan
• Erik Schreiber (ook dank je wel voor je The Symphony of Four Worlds verslag!)
• Gerard Aalbers
• Johannes Oudolf
• Ola Ziółek
• Ronald Wijlens
• Saskia Schreiber
• Stefan Bosman

Ook dank aan Noah Marconi voor zijn fantastische, uitgebreide Finding Nemo recensie in het Engels. Ik ben erg dankbaar voor hun inzet om de inhoudelijke kwaliteit van Soundtrackwereld te verbeteren.

Favorieten van 2020

Traditiegetrouw is het tijd om mijn persoonlijke favorieten van 2020 met jullie te delen.

Een van de lichtpuntjes in deze verschrikkelijke periode was de overgang naar online evenementen, omdat grote bezoekersaantallen voor filmmuziekconcerten onmogelijk waren. Ik kon vanaf de bank genieten van de World Soundtrack Awards, het Krakau Film Music Festival en mijn favoriet, het Game Music Festival. Zoals je kunt lezen, is dit laatste verslag door Erik Schreiber geschreven, die het festival heeft bijgewoond. Als je nieuwsgierig bent naar mijn eigen ervaringen, dan kun je deze in Unscripted #4 in het Engels terug horen. Terwijl ik dit concert op mijn televisie bekeek, was ik behoorlijk onder de indruk van de muziek, het optreden van het orkest en ook van de twee solisten, die Ashley Barrett en Darren Korb moesten vervangen, omdat zij niet aanwezig konden zijn.

Terwijl het overgrote deel van de evenementen werd afgelast, vond mijn hoogtepunt van 2020 gelukkig nog plaats voordat de pandemie toesloeg. Ik had het genoegen om 15 minuten lang met Howard Shore te mogen praten. Dat ik met hem op een bank kon zitten en over zijn creativiteit kon hebben, zal ik nooit vergeten. Dit was niet mogelijk geweest zonder de hulp van het IFFR, Buma Music in Motion en Post Bills, waarvoor mijn dank zeer groot is.

Hoewel er niet veel films in de bioscoop uitkwamen waren er vorig jaar veel prachtige nummers om uit te kiezen. Andere opties voor mij waren: “The Night Window” uit 1917 van Thomas Newman, “Shriek and Ori” uit Ori and the Will of the Wisps van Gareth Coker, “Animal Crackers Overture” uit Animal Crackers van Bear McCreary, “None have Returned” uit The Pathless van Austin Wintory, en net voor het einde van het jaar: “Open Road” uit Wonder Woman 1984 door Hans Zimmer.

Degenen die mij kennen, weten dat ik een zwak heb voor de muziek van John Powell en “Buck Takes the Lead” uit The Call of the Wild heeft alles in zich wat ik leuk vind aan filmmuziek. Ten eerste heeft het een geweldige drive die gewoon door blijft gaat, en ten tweede zijn de twee thema’s uit de film perfect geïntegreerd in de muziek. Dit alles is gecomponeerd in John Powell’s sublieme muziekstijl, waardoor dit nummer mijn favoriet is van 2020.

 Ook het kiezen van mijn favoriete soundtrack voor 2020 was lastig. Een goede kandidaat voor deze categorie was Thomas Newman’s 1917, dat veel prachtige nummers bevat, maar ook enkele delen van de filmmuziek die op zichzelf niet zo interessant waren om naar te luisteren. Andere uitstekende soundtracks waaruit ik kon kiezen zijn ook te vinden in mijn lijstje van favoriete nummers, namelijk: Ori and the Will of the Wisps, Animal Crackers, The Pathless en Wonder Woman 1984.

De reden waarom ik voor Birds of Prey door Pemberton als mijn favoriet heb gekozen, is dat de muziek perfect is voor de film. Het is krankzinnig, vrolijk, vernieuwend en uniek. De thema’s in de muziek zijn goed doordacht en de muziek is een genot om van begin tot eind naar te luisteren. Elke keer als ik die soundtrack opzet, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht en ik moet toegeven dat ik dit wel kon gebruiken om mij op te beuren na alles wat er in 2020 gebeurd is. Hopelijk wordt 2021 beter.